Neeltje Klercq emigreerde naar Holland

Neeltje Klercq emigreerde naar Holland

Door Albert Prins – Veel Nederlanders hebben, door de eeuwen heen, hun vaderland verlaten voor een betere toekomst elders in de wereld. Je kunt dan ook onverwacht Hollandse namen tegen komen in Brazilië, Argentinië, Zuid-Afrika natuurlijk, in Australië Canada en Amerika. Vaak spreken deze nakomelingen weinig of geen Nederlands meer. Het is dan ook één van de grote verdienste van Hollanders, dat ze zich snel aanpassen aan een nieuwe omgeving.

Vergeten doen ze hun herkomst toch ook weer niet. Met enige aandoenlijkheid proberen ze hun nieuwe identiteit kleur te geven met een schattige verzameling Delfts blauw of tulpenbollen in de tuin. De gefortuneerde grootverdieners zie je veilingen afstruinen, op zoek naar schilderijen van nog betaalbare oude meesters.

Neeltje Klercq en haar man Cornelis Jacobus Doorn uit Den Helder zijn ook vertrokken uit Nederland. Dat was in de jaren vóór 1911, toen de toekomst er ook niet rooskleurig uitzag. Den Helder, in de kop van Noord-Holland, bood weinig perspectief, de mono-cultuur veroorzaakt door de éénzijdige marine industrie was daar de oorzaak van. Van Neeltje en Cornelis is weinig bekend. Ze zijn onder mijn aandacht gekomen door een overlijdensannonce van haar vader ds. Johannes Anthonie Klercq, die een tijdlang predikant is geweest in Den Helder. In zo’n geval wekt dat de belangstelling op van een familie onderzoeker. Veel wijzer ben ik er nog niet van geworden, het spoor loopt dood. En waar stokt de informatie? In Holland !!

Nee, nee, het is niet wat u denkt! Er bestaat ook een Holland in Amerika, in Michigan voor alle duidelijkheid. Hoe is dat zo gekomen?

In 1847 moest dominee Albertus C. van Raalte uit Ommen vluchten voor vervolging om zijn denkbeelden over de geloofsovertuiging die hij er op nahield. Hij was principieel tegen vaccinatie, anticonceptie en het afsluiten van verzekeringen. Daar vond hij onder zijn calvinistische aanhang veel volgelingen onder. In Amerika aan het Meer van Macatawa vond hij een schitterde plek om een nederzetting te stichten. Het
landschap deed hem denken aan Nederland, met het strand, de duinen, rivieren, vlak polderland met hoge luchten en indrukwekkende wolken. Vanzelfsprekend kreeg het de naam Holland. Nadien zijn nog veel emigranten hem gevolgd.

Het plaatsje groeide uit tot een welvarende streek met vele dorpen, waarvan de namen herinneren aan Nederland. Onderweg op de US 196 zult u bekende namen aantreffen als; Harlem, New Holland, Overissel, Zeeland, Zutphen Groningen, Vriesland, en Graafschap. Het is niet moeilijk te raden waar de oorspronkelijk bewoners vandaan kwamen. Nog opmerkelijker is dat ze enkele gewoonten hebben behouden. Snert staat daar ook geregeld op tafel bij een bitter koude winter, het heet dan wel pea-soup, maar het recept is wel hetzelfde. Schaatsen kunnen ze daar ook. En als het vochtig, warm en klam weer is, moet je er niet van opkijken als ze zeggen “It;s benauwd, hé.” Zelfs de politie dient de bevolking onder het aforisme “God zy met ons” of “Eendragt maakt magt.”

De familie Doorn bestaat nog wel in de buurt van Holland, binnenkort gaat één van de kinderen trouwen. Dat was te lezen in de plaatselijke krant, die ook een internet-versie doet verschijnen. Wilt u op de hoogte zijn van “Hollands” nieuws? Bezoek dan eens de Holland Sentinel. Klik heel eenvoudig op deze link. http://www.hollandsentinel.com.