Geïnspireerd door een documentaire doet Koreaanse geadopteerde een DNA-test… en vindt ook een volle zus

Toen Jee Won Ha, een Koreaanse adoptee opgegroeid in België, The Missing Piece zag — onze documentaire uit 2019 over twee Koreaanse adoptiezussen die dankzij MyHeritage DNA werden herenigd — werd ze overweldigd. Jee Won woont toevallig tegenover de dochter van Kim Haelen, een van de zussen uit de film, en wist meteen dat ze haar moest spreken.

Kim en haar zus Christine Pennell werden afzonderlijk achtergelaten op hetzelfde treinstation in Daegu, Zuid-Korea. Ze groeiden werelden apart op, volledig onwetend van elkaars bestaan. Dankzij een MyHeritage DNA-match vonden ze elkaar en werden ze herenigd op hetzelfde station waar ze jaren eerder werden achtergelaten. De band tussen hen werd zo sterk dat Christine naar Zuid-Korea verhuisde en daar een bakkerij opende, geïnspireerd door haar hernieuwde connectie met haar geboorteland. Lees meer over hun verhaal en de documentaire hier.

Toen Jee Won het verhaal van Kim hoorde, vroeg ze zich af of haar eigen leven een soortgelijke wending zou kunnen nemen. Ze werd ook op jonge leeftijd geadopteerd uit Korea, maar haar jeugd was helaas allesbehalve gelukkig.

Jee Won als klein meisje

Als jong meisje werd Jee Won eerst geadopteerd door een Koreaans gezin, maar na de scheiding van haar adoptieouders werd ze overgedragen aan een Belgisch gezin. Dat gezin had zeven Cambodjaanse kinderen geadopteerd met vervalste papieren. “Ik had een moeilijke jeugd en leed onder misbruik door mijn adoptiefamilie,” zegt ze.

Jee Won besloot een DNA-kit te kopen, maar toen die eenmaal arriveerde, durfde ze de test niet te doen. Pas toen haar Cambodjaanse broer ook een test wilde doen, zette ze de stap.

“Ik heb me altijd afgevraagd: lijk ik op mijn moeder? Of op mijn vader? Is mijn gevoel voor humor van moeders- of vaderskant, of is het aangeleerd?” zegt Jee Won. “Bij mijn eigen kinderen zie ik mijn neus en oren terug. Maar ik had niets om mee te vergelijken. Ook had ik geen idee over mogelijke erfelijke ziektes die ik misschien zou willen weten. Dus toen ik de test deed, verwachtte ik niets bijzonders.”

Maar toen de resultaten binnenkwamen, stond haar wereld op z’n kop: net als Kim bleek ze een volle zus te hebben, die in de Verenigde Staten woont.

“Ik begon meteen te huilen. Het is een overweldigend gevoel,” zegt Jee Won. “Blijdschap, angst, verdriet, en verwarring – alles door elkaar.”

Een zes jaar durend succesverhaal

Darragh Hannan werd geboren in Zuid-Korea en op 8 weken leeftijd geadopteerd door een gezin in het Amerikaanse Midwesten. Haar adoptieouders hadden moeite om kinderen te krijgen en besloten na zes jaar proberen te adopteren. Tot hun verrassing werd Darragh’s adoptie gevolgd door een natuurlijke zwangerschap. Zo groeide ze op met een zus die bijna even oud was, “min of meer een tweeling.” Naarmate ze ouder werd, begon ze zich af te vragen waar ze vandaan kwam.

Darragh als klein meisje

In 2018 hoorde Darragh over MyHeritage’s DNA Quest, een pro bono-project om adoptiekinderen met hun biologische familie te herenigen via gratis DNA-testen. Ze deed mee en ontving een gratis DNA-kit.

“Ik nam de test omdat ik dacht dat ik misschien familie zou vinden,” zegt Darragh. “Ik had verhalen gehoord van mensen die biologische familie vonden door deze testen, en ik dacht, misschien krijg ik die kans ook.”

Maar de eerste resultaten waren teleurstellend. “Ik dacht: oké, blijkbaar is de database voor Oost-Aziatische DNA-matches nog niet groot genoeg.”

Fast-forward naar zes jaar later.

“Op een ochtend opende ik mijn inbox, en daar stond het: ‘Hey, ik denk dat we zussen zijn,’” herinnert Darragh zich. De schok was groot. “Ik was het bijna vergeten, want ik had me zes jaar geleden aangemeld.”

Overweldigende emoties

Beide vrouwen waren dolblij, maar ontdekten ook een wirwar van emoties en vragen. “De verwarring en alle vragen die ineens opkomen, zijn een groot onderdeel van de reis,” legt Jee Won uit. “Het is onmogelijk om te negeren dat deze ontdekking lastige vragen oproept over wie ik ben en waarom ik werd achtergelaten.”

Hun gedeelde geschiedenis bracht zowel verbinding als verwarring. Volgens Darragh’s adoptiedocumenten was hun moeder een jonge student die gedwongen was te stoppen met school. Ze beweerde dat het haar eerste zwangerschap was, hoewel Jee Won 14 maanden eerder was geboren. Jee Won’s documenten waren fragmentarisch, en ze wist nauwelijks iets over haar biologische familie.

“Waarom ontkende ze mijn geboorte?” vraagt Jee Won zich af. “Ik wil haar vinden om deze vragen te stellen en te weten of ze van ons hield en waarom ze ons achterliet.” Toch voelt ze ook een mix van emoties. “Ik neem het haar niet kwalijk, maar ik word wel boos op haar.”

‘Ze was daar, en ze was echt’

Vorige maand ontmoetten de zussen elkaar voor het eerst in Korea. Bekijk het ontroerende moment in deze video:

Darragh deelt haar gedachten: “Tijdens de vlucht dacht ik steeds: hoe zal het zijn om haar te ontmoeten?

Wat ga ik doen? Maar toen ik haar zag, vergat ik alles en rende gewoon naar haar toe.”

“We omhelsden elkaar en huilden, en ik weet niet eens meer wat ik dacht,” zegt Darragh. “Ze was daar, en ze was echt.”

Jee Won (llinks) en Darragh omhelzen elkaar op het vliegveld

“We zijn absoluut verwant,” voegt Darragh toe. “We delen zoveel dingen op genetisch niveau dat je het niet eens kunt uitleggen.”

“Ze is hetzelfde als ik,” zegt Jee Won. “We zeggen dezelfde domme dingen op hetzelfde moment en trekken dezelfde domme gezichten.” Ze beschrijft hun band als onbeschrijfelijk: “Ik zou het vergelijken met het liefhebben van mijn kinderen,” zegt ze. “Het is onvoorwaardelijk, het zit diep in mijn hart en kern.”

De zussen nemen een selfie samen

‘Ik zou haar graag willen vertellen dat het goed met ons gaat’

De zussen zijn van plan om met het adoptiebureau van Darragh af te spreken en een nieuwe DNA-test te doen bij de lokale politie om samen de zoektocht naar hun biologische ouders voort te zetten.

“We gaan proberen alles binnen onze mogelijkheden te doen om contact op te nemen met [onze biologische moeder],” zegt Jee Won. “Zodat ze weet dat we naar haar op zoek zijn, dat we haar graag willen ontmoeten, en haar willen vertellen dat het goed met ons gaat.”

Ze zegt dat ze, nu ze zelf moeder is, nooit stopt met zich zorgen maken over haar kinderen, en ze is er zeker van dat hun moeder nooit is gestopt met aan de zussen te denken. Ze hoopt dat de beslissing om hen allebei ter adoptie af te staan een keuze was die hun moeder maakte omdat ze wist dat dit het beste voor hen zou zijn. “Ik zou haar willen vertellen dat dat oké is,” zegt ze. “Dat is oké. Misschien begrijp ik het niet helemaal, maar ik accepteer het.”

Terwijl ze elkaar beter leren kennen en op zoek gaan naar aanwijzingen over hun biologische ouders, brachten de zussen ook een bezoek aan Christine’s bakkerij om hallo te zeggen tegen de andere zus wiens verhaal Jee Won inspireerde om een DNA-test te doen.

De zussen met Christine (midden), wiens verhaal werd vastgelegd in onze documentaire uit 2019 The Missing Piece

‘De deur openen naar een betekenisvoller leven’

Jee Won vertelt dat ze door haar moeilijke jeugd zwaar depressief werd in haar dertiger jaren — en ze ziet deze reis naar Korea als onderdeel van haar genezingsproces. “Voor mij voelt het komen naar Korea als het afsluiten van een hoofdstuk, waarin de grootste vraag was wie ik ben en wat ik wil in het leven… maar tegelijkertijd de deur openen naar een betekenisvoller leven, met evenveel vragen als voorheen, maar met onderbouwde antwoorden. Nu weet ik waar mijn wortels liggen, nu weet ik wie ik ben.”

Jee Won moedigt andere geadopteerden aan om ook een DNA-test te doen en op zoek te gaan naar hun families: “Als je vragen hebt over wie je bent en wat je wilt in het leven als geadopteerde, ga er dan gewoon voor,” zegt ze. “Je kunt jezelf blijven afvragen en twijfelen, maar het zal je nooit antwoorden geven als je niet begint met zoeken.”

“Mijn advies aan andere geadopteerden is om ervoor te zorgen dat je een gemeenschap van mensen hebt die je steunen,” zegt Darragh. “Als dat een gemeenschap van andere geadopteerden is, zullen ze begrijpen wat je doormaakt. Elke geadopteerde heeft zijn eigen unieke verhaal, maar wanneer die verhalen samenkomen, kan dat echt helpen om je eigen ervaring te normaliseren.”

“Ik kan niet wachten om haar in België te bezoeken, ik kan niet wachten tot zij mij in Amerika bezoekt, en hoe we elkaar deel maken van elkaars leven zal deel uitmaken van de reis van wat er daarna komt,” zegt Darragh.

“De band tussen ons is bijzonder,” zegt Jee Won. “Het herinnert ons aan een gedeeld leven dat we hebben gemist, aan de verloren tijd, maar ook aan hoop op een betere toekomst.”

Het verhaal van Jee Won en Darragh laat zien hoe het doen van een DNA-test niet alleen jouw leven kan veranderen, maar ook dat van anderen om je heen: het was de DNA-test die Kim en Christine samenbracht, en het delen van hun verhaal dat uiteindelijk tot deze hereniging leidde. (Dit is zeker niet de eerste keer dat we dit soort sneeuwbaleffect hebben gezien — zie bijvoorbeeld de verhalen van Fernando Hermansson Carabali en Jimmy Lippert Thyden!) Het laat ook zien dat zelfs als je niet de resultaten krijgt waarop je hoopte bij je eerste DNA-test, je geduld moet hebben: de kans bestaat dat je alsnog vindt wat je zoekt, zelfs als het maanden of jaren duurt.

Veel dank aan Jee Won en Darragh voor het delen van deze kwetsbare en ontroerende momenten met ons, en aan Kim en Christine voor het blijven demonstreren hoe krachtig DNA-tests levens kunnen veranderen.

Heb jij ook een levensveranderende ontdekking gedaan met MyHeritage? We horen het graag van je! Deel je verhaal via dit formulier of stuur een e-mail naar stories@myheritage.com.