Ik woonde in Amsterdam-zuid en er waren geruchten dat er in de stad iets aan de hand . Mijn broer (19) en ik (14) erg nieuwsgierig gingen meteen erop af. Op het Rokin holden allemaal mensen richting Binnengasthuis. Wij er achteraan en tot onze verbazing zagen we daar een heel raar soort auto met vier hele bruin soldaten erin. Zij spraken Engels! Het bleken Canadezen te zijn op zoek naar getuigen. De eerste Canadezen in Amsterdam! De echte intocht van hun kameraden was pas later. In ben nu 82 maar ik zie het allemaal nog helder voor me.
Delen


Op 7 mei 1945 vond een bloedbad plaats op de Dam in Amsterdam. Terwijl het publiek klaarstond om de Canadese bevrijders te onthalen, werd zij vanaf het dak van gebouw de ‘Grote Club’ beschoten.
31 mensen werden gedood en meer dan honderd raakten gewond.
Op deze pagina vindt u een aantal getuigenisverklaringen van personen die bij de schietpartij aanwezig waren of wiens directe familieleden hierbij betrokken zijn geweest.
Op de Facebookpagina van de Stichting Memorial 2015 voor Damslachtoffers 7 mei 1945 vind u meer foto’s en informatie over deze gebeurtenis.
Meer achtergrondinformatie treft u ook aan op de volgende websites:
http://de-dam-zevenmei1945.nl
http://www.geschiedenis24.nl
http://stadsarchief.amsterdam.nl/presentaties/.. en hier (beelden)
http://www.gahetna.nl/actueel/nieuws/2012/..
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_op_de_Dam
John.Pastoor
mei 17, 2014
Uit mijn autobiografie “Sporen van het verleden” welke ik hoop dit jaar gereed te krijgen en uit te geven.
Hoofdstuk 5. Bevrijding van de Duitse bezetter.
Zondag 6 mei 1945 ontstond een enorme vreugde onder de bevolking toen de Britse bevrijders bij Diemen Amsterdam binnen reden. Hans (ikzelf) was een de eerste die bij hen in de auto mocht zitten. Met handen en voeten maakte Hans duidelijk wat hij wilde, hij had kennelijk gevoel voor talen want na enige tijd zag Hans kans om met de Engelsman enigszins te praten. Hij kreeg chocolade voor thuis en sigaretten in een rond blikken tin met 50 sigaretten voor zijn vader. Hans reed met hen mee naar Laren, Baarn, Amersfoort en Utrecht ondanks dat de mensen hun woon en verblijfplaats niet mochten verlaten volgens de opdracht van het Militair Gezag. Desondanks lukte het Hans allemaal en maakte hij op allerlei plaatsen in het land de vreugde van de bevrijding mee en kwam hij pas tegen de avond weer thuis.
‘s’-Avonds danste een ieder op straat en was het groot feest waar je ook kwam of keek. Het is een nog groter feest om weer vrij te zijn en te kunnen doen en laten wat je maar wilt Degenen die het meemaakten vergeten het nooit meer.
Op maandag 7 mei 1945 werd om 03.30 uur de onvoorwaardelijke capitulatie getekend te Wageningen in het bijzijn van Prins Bernhard door Generaal Jodl, ingaand 8 mei 1945 was de oorlog met Duitsland definitief over. Op twee dagen na had de oorlog tussen Nederland en Duitsland vijf jaar geduurd. Werkelijk een periode om nooit meer te vergeten. Echter in de loop van 7 mei 1945 waren er veel mensen op de Dam in Amsterdam aanwezig om de bevrijding te vieren.
Toen een of andere idioot van de BS (Binnenlandse Strijdkrachten)
meende dat de BS die lui van de Kriegsmarine wel konden ontwapenen welke in de Grote Club aanwezig waren. Echter deze kriegsmariniers hadden al laten wetn dat zij zich alleen wilden laten ontwapenen door de Canadezen en NIET door de Binnenlandse Strijdkrachten van Nederland, welke veelal bestond uit mensen die ondergedoken hadden gezeten en vaak geen enkele bijdragen hadden geleverd aan de bevrijding van Nederland, maar met zeer veel branie rondliepen. Uiteraard waren er mensen bij de BS die in de ondergrondse belangrijk werk hadden verricht maar die waren hoogstwaarschijnlijk hier op de Dam in Amsterdam niet aanwezig. De kriegsmarinier die bij de ingang op wacht stond sloeg alarm toen de BS hem wilde ontwapenen, waarop de kriegsmariniers die op het dak stonden met een machinegeweer het vuur openden op de menigte die op de Dam aanwezig waren.
Door het moedige optreden van de Commandant van de BS in Amsterdam t.w. Majoor C.F. Overhof en Hauptman Bergmann wisten zij de commanderend luitenant Claasen vloekend en tierend te bewegen te stoppen met schieten vanuit de Grote Club.
Hierdoor vielen dus na de officiele capitulatie van de Duitsers, 22 daden en ruim 117 gewonden door de arrogantei en stommiteit van deze BS’ers.
Uit de richting van het centraal station klinkt hevig vuren en Majoor Overhof laat zich met Hauptman Bergmann door motor met zijspan naar het Centraalstation brengen Bij het Victoria remt de Jong af en wordt door een kogel in het hart getroffen en glijd dood uit het zadel. Terwijl Bergmann de Duitse bezetting van het Hotel het vuren laat staken loopt Majoor Overhof over de brug naar een groep BS’ers die het hotel onder vuur houden en beveelt hen zich terug te trekken naar hun kwartieren. dan loopt Majoor Overhof door naar het Centraal station terwijl hij wordt ingehaald door een patrouille van vijftien Duitse wielrijders die direct hun fietsen neer gooien om aan de strijd deel te nemen echter Overhof weet hen over te halen niet te schieten en klaart dan met veel moeite de riskante situatie op het Centraalstation waar de hal in handen was van de BS en de beide vleugels in handen van de Duitsers.
op 23 mei 1945 werd Kolonel/generaal Jodl gearresteerd en tijdens het Neurenberg proces aangeklaagd en schuldig bevonden op vier punten. Op 10 oktober 1946 werd Jodl ter dood veroordeeld en op 16 oktober 1946 om ongeveer 02,00 uur werd hij opgehangen, nadat zijn verzoek om voor het vuurpeleton te sterven was afgewezen.. Zijn lijk werd nog diezelfde nacht verast en zijn as werd in de Isar verstrooid. Op het kerkhof van Fraueninsel Im Chiemsee Duitsland is er een grafkelder van de familie Jodl met een gedenksteen voor de generaloberst, waar ikzelf een foto van de genksteen heb genomen omdat ik oorspronkelijk in de veronderstelling was dat dit de plaats was waar Jodl begraven lag en pas later vernam dat dit een gedenksteen is.