Schietpartij op de Dam, 7 Mei 1945

Schietpartij op de Dam, 7 Mei 1945

Op 7 mei 1945 vond een bloedbad plaats op de Dam in Amsterdam. Terwijl het publiek klaarstond om de Canadese bevrijders te onthalen, werd zij vanaf het dak van gebouw de ‘Grote Club’ beschoten.

Schietpartij op de Dam, 7 mei 1945

Schietpartij op de Dam, 7 mei 1945


31 mensen werden gedood en meer dan honderd raakten gewond.
Op deze pagina vindt u een aantal getuigenisverklaringen van personen die bij de schietpartij aanwezig waren of wiens directe familieleden hierbij betrokken zijn geweest.

Mensen zoeken dekking, een klein kind loopt verloren rond. Foto: wikipedia

Mensen zoeken dekking, een klein kind loopt verloren rond. Foto: wikipedia


Op de Facebookpagina van de Stichting Memorial 2015 voor Damslachtoffers 7 mei 1945 vind u meer foto’s en informatie over deze gebeurtenis.

Meer achtergrondinformatie treft u ook aan op de volgende websites:

http://de-dam-zevenmei1945.nl
http://www.geschiedenis24.nl
http://stadsarchief.amsterdam.nl/presentaties/.. en hier (beelden)
http://www.gahetna.nl/actueel/nieuws/2012/..
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_op_de_Dam

Opmerkingen

Het e-mailadres wordt privé gehouden en wordt niet weergegeven.

  • John.Pastoor

    mei 17, 2014

    Uit mijn autobiografie “Sporen van het verleden” welke ik hoop dit jaar gereed te krijgen en uit te geven.
    Hoofdstuk 5. Bevrijding van de Duitse bezetter.
    Zondag 6 mei 1945 ontstond een enorme vreugde onder de bevolking toen de Britse bevrijders bij Diemen Amsterdam binnen reden. Hans (ikzelf) was een de eerste die bij hen in de auto mocht zitten. Met handen en voeten maakte Hans duidelijk wat hij wilde, hij had kennelijk gevoel voor talen want na enige tijd zag Hans kans om met de Engelsman enigszins te praten. Hij kreeg chocolade voor thuis en sigaretten in een rond blikken tin met 50 sigaretten voor zijn vader. Hans reed met hen mee naar Laren, Baarn, Amersfoort en Utrecht ondanks dat de mensen hun woon en verblijfplaats niet mochten verlaten volgens de opdracht van het Militair Gezag. Desondanks lukte het Hans allemaal en maakte hij op allerlei plaatsen in het land de vreugde van de bevrijding mee en kwam hij pas tegen de avond weer thuis.
    ‘s’-Avonds danste een ieder op straat en was het groot feest waar je ook kwam of keek. Het is een nog groter feest om weer vrij te zijn en te kunnen doen en laten wat je maar wilt Degenen die het meemaakten vergeten het nooit meer.
    Op maandag 7 mei 1945 werd om 03.30 uur de onvoorwaardelijke capitulatie getekend te Wageningen in het bijzijn van Prins Bernhard door Generaal Jodl, ingaand 8 mei 1945 was de oorlog met Duitsland definitief over. Op twee dagen na had de oorlog tussen Nederland en Duitsland vijf jaar geduurd. Werkelijk een periode om nooit meer te vergeten. Echter in de loop van 7 mei 1945 waren er veel mensen op de Dam in Amsterdam aanwezig om de bevrijding te vieren.
    Toen een of andere idioot van de BS (Binnenlandse Strijdkrachten)
    meende dat de BS die lui van de Kriegsmarine wel konden ontwapenen welke in de Grote Club aanwezig waren. Echter deze kriegsmariniers hadden al laten wetn dat zij zich alleen wilden laten ontwapenen door de Canadezen en NIET door de Binnenlandse Strijdkrachten van Nederland, welke veelal bestond uit mensen die ondergedoken hadden gezeten en vaak geen enkele bijdragen hadden geleverd aan de bevrijding van Nederland, maar met zeer veel branie rondliepen. Uiteraard waren er mensen bij de BS die in de ondergrondse belangrijk werk hadden verricht maar die waren hoogstwaarschijnlijk hier op de Dam in Amsterdam niet aanwezig. De kriegsmarinier die bij de ingang op wacht stond sloeg alarm toen de BS hem wilde ontwapenen, waarop de kriegsmariniers die op het dak stonden met een machinegeweer het vuur openden op de menigte die op de Dam aanwezig waren.
    Door het moedige optreden van de Commandant van de BS in Amsterdam t.w. Majoor C.F. Overhof en Hauptman Bergmann wisten zij de commanderend luitenant Claasen vloekend en tierend te bewegen te stoppen met schieten vanuit de Grote Club.
    Hierdoor vielen dus na de officiele capitulatie van de Duitsers, 22 daden en ruim 117 gewonden door de arrogantei en stommiteit van deze BS’ers.
    Uit de richting van het centraal station klinkt hevig vuren en Majoor Overhof laat zich met Hauptman Bergmann door motor met zijspan naar het Centraalstation brengen Bij het Victoria remt de Jong af en wordt door een kogel in het hart getroffen en glijd dood uit het zadel. Terwijl Bergmann de Duitse bezetting van het Hotel het vuren laat staken loopt Majoor Overhof over de brug naar een groep BS’ers die het hotel onder vuur houden en beveelt hen zich terug te trekken naar hun kwartieren. dan loopt Majoor Overhof door naar het Centraal station terwijl hij wordt ingehaald door een patrouille van vijftien Duitse wielrijders die direct hun fietsen neer gooien om aan de strijd deel te nemen echter Overhof weet hen over te halen niet te schieten en klaart dan met veel moeite de riskante situatie op het Centraalstation waar de hal in handen was van de BS en de beide vleugels in handen van de Duitsers.
    op 23 mei 1945 werd Kolonel/generaal Jodl gearresteerd en tijdens het Neurenberg proces aangeklaagd en schuldig bevonden op vier punten. Op 10 oktober 1946 werd Jodl ter dood veroordeeld en op 16 oktober 1946 om ongeveer 02,00 uur werd hij opgehangen, nadat zijn verzoek om voor het vuurpeleton te sterven was afgewezen.. Zijn lijk werd nog diezelfde nacht verast en zijn as werd in de Isar verstrooid. Op het kerkhof van Fraueninsel Im Chiemsee Duitsland is er een grafkelder van de familie Jodl met een gedenksteen voor de generaloberst, waar ikzelf een foto van de genksteen heb genomen omdat ik oorspronkelijk in de veronderstelling was dat dit de plaats was waar Jodl begraven lag en pas later vernam dat dit een gedenksteen is.

  • Map van den Heuvel

    mei 17, 2014

    Ik woonde in Amsterdam-zuid en er waren geruchten dat er in de stad iets aan de hand . Mijn broer (19) en ik (14) erg nieuwsgierig gingen meteen erop af. Op het Rokin holden allemaal mensen richting Binnengasthuis. Wij er achteraan en tot onze verbazing zagen we daar een heel raar soort auto met vier hele bruin soldaten erin. Zij spraken Engels! Het bleken Canadezen te zijn op zoek naar getuigen. De eerste Canadezen in Amsterdam! De echte intocht van hun kameraden was pas later. In ben nu 82 maar ik zie het allemaal nog helder voor me.

  • Dicky Bonneveld.

    mei 17, 2014

    Deze schietpartij staat beschreven in” Het kortste eind van de cirkel” van Peter Bonneveld. Een prachtige roman van 1800-2012.

  • M. Hofker

    mei 17, 2014

    Ik was daar op de dam, mijn vriendinnetje Rika, die met haar ouders ook op de dam stonden, werd dood geschoten, zij was enig kind. Ik heb een verslag geschreven van die tijd 40/45 wat ik heb
    meegemaakt. Als iemand interesse heeft in dat verslag wil ik dat
    wel toesturen.

  • John.Pastoor

    mei 17, 2014

    Uit mijn autobiografie “Sporen van het verleden” welke ik hoop dit jaar gereed te krijgen en uit te geven.
    Hoofdstuk 5. Bevrijding van de Duitse bezetter.
    Zondag 6 mei 1945 ontstond een enorme vreugde onder de bevolking toen de Britse bevrijders bij Diemen Amsterdam binnen reden. Hans (ikzelf) was een de eerste die bij hen in de auto mocht zitten. Met handen en voeten maakte Hans duidelijk wat hij wilde, hij had kennelijk gevoel voor talen want na enige tijd zag Hans kans om met de Engelsman enigszins te praten. Hij kreeg chocolade voor thuis en sigaretten in een rond blikken tin met 50 sigaretten voor zijn vader. Hans reed met hen mee naar Laren, Baarn, Amersfoort en Utrecht ondanks dat de mensen hun woon en verblijfplaats niet mochten verlaten volgens de opdracht van het Militair Gezag. Desondanks lukte het Hans allemaal en maakte hij op allerlei plaatsen in het land de vreugde van de bevrijding mee en kwam hij pas tegen de avond weer thuis.
    ‘s’-Avonds danste een ieder op straat en was het groot feest waar je ook kwam of keek. Het is een nog groter feest om weer vrij te zijn en te kunnen doen en laten wat je maar wilt Degenen die het meemaakten vergeten het nooit meer.
    Op maandag 7 mei 1945 werd om 03.30 uur de onvoorwaardelijke capitulatie getekend te Wageningen in het bijzijn van Prins Bernhard door Generaal Jodl, ingaand 8 mei 1945 was de oorlog met Duitsland definitief over. Op twee dagen na had de oorlog tussen Nederland en Duitsland vijf jaar geduurd. Werkelijk een periode om nooit meer te vergeten. Echter in de loop van 7 mei 1945 waren er veel mensen op de Dam in Amsterdam aanwezig om de bevrijding te vieren.
    Toen een of andere idioot van de BS (Binnenlandse Strijdkrachten)
    meende dat de BS die lui van de Kriegsmarine wel konden ontwapenen welke in de Grote Club aanwezig waren. Echter deze kriegsmariniers hadden al laten weten dat zij zich alleen wilden laten ontwapenen door de Canadezen en NIET door de Binnenlandse Strijdkrachten van Nederland, welke veelal bestond uit mensen die ondergedoken hadden gezeten en vaak geen enkele bijdragen hadden geleverd aan de bevrijding van Nederland, maar met zeer veel branie rondliepen. Uiteraard waren er mensen bij de BS die in de ondergrondse belangrijk werk hadden verricht maar die waren hoogstwaarschijnlijk hier op de Dam in Amsterdam niet aanwezig. De kriegsmarinier die bij de ingang op wacht stond sloeg alarm toen de BS hem wilde ontwapenen, waarop de kriegsmariniers die op het dak stonden met een machinegeweer het vuur openden op de menigte die op de Dam aanwezig waren.
    Door het moedige optreden van de Commandant van de BS in Amsterdam t.w. Majoor C.F. Overhoff en Hauptman Bergmann wisten zij de commanderend luitenant Claasen vloekend en tierend te bewegen te stoppen met schieten vanuit de Grote Club.
    Hierdoor vielen dus na de officiele capitulatie van de Duitsers, 22 doden en ruim 117 gewonden door de arrogantei en stommiteit van deze BS’ers.
    Uit de richting van het centraal station klinkt hevig vuren en Majoor Overhoff laat zich met Hauptman Bergmann door motor met zijspan bestuurd door de wachtmeester der marechaussee de Jong naar het Centraalstation brengen Bij het Victoria hotel remt de Jong af en wordt door een kogel in het hart getroffen en glijd dood uit het zadel. Terwijl Bergmann de Duitse bezetting van het Victoria hotel het vuren laat staken loopt Majoor Overhof over de brug naar een groep BS’ers die het hotel onder vuur houden en beveelt hen zich terug te trekken naar hun kwartieren. dan loopt Majoor Overhoff door naar het Centraal station terwijl hij wordt ingehaald door een patrouille van vijftien Duitse wielrijders die direct hun fietsen neer gooien om aan de strijd deel te nemen echter Overhoff weet hen over te halen niet te schieten en klaart dan met veel moeite de riskante situatie op het Centraalstation waar de hal in handen was van de BS en de beide vleugels in handen van de Duitsers.
    op 23 mei 1945 werd Kolonel/generaal Jodl gearresteerd en tijdens het Neurenberg proces aangeklaagd en schuldig bevonden op vier punten. Op 10 oktober 1946 werd Jodl ter dood veroordeeld en op 16 oktober 1946 om ongeveer 02,00 uur werd hij opgehangen, nadat zijn verzoek om voor het vuurpeleton te sterven was afgewezen.. Zijn lijk werd nog diezelfde nacht verast en zijn as werd in de Isar verstrooid. Op het kerkhof van Fraueninsel Im Chiemsee Duitsland is er een grafkelder van de familie Jodl met een gedenksteen voor de generaloberst, waar ikzelf een foto van de genksteen heb genomen omdat ik oorspronkelijk in de veronderstelling was dat dit de plaats was waar Jodl begraven lag en pas later vernam dat dit een gedenksteen is.
    P.s,
    U schrijft over 31 doden, echter bij mijn weten waren het 22 doden en 117 gewonden. Het is natuurlijk mogelijk dat er nadien onder de gewonden toch nog (9). negen dodelijke slachtoffers waren.
    Echter in ” Bericht van de tweede wereldoorlog” Nr. 93 band 6, bladzijde 185 wordt zelfs geschreven over 19 doden en 117 gewonden.

  • frank

    mei 17, 2014

    goed dat hier ook nog aandacht aan wordt besteed

  • M.E. Walter

    mei 18, 2014

    Mijn schoonmoeder was daarbij … Ze keek ze schrok en wilde wegrennen haar vriendin met wie ze gearmd stond trok aan haar arm….ze werd zwaar en ze keek naar opzij …. Haar vriendin in een gezakt naast haar….ze was geraakt door kogels en mocht de vrijheid niet meer vieren…ze overleed daar…. De naam van haar vriendin heeft ze ons nooit verteld en ze wilde er ook niet over praten ….

  • John.Pastoor

    mei 18, 2014

    Rectificatie: Generaal Jodl tekende op 7 mei 1945 te Reims N-Frankrijk officieel de onvoorwaardelijke capitulatie van de Wehrmacht en daarmede kwam een eind aan de oorlog in Europa.
    Generaal Blaskowitz deed dit namens generaal Jodl te Wageningen in het bijzijn van Prins Bernhard.

  • Jos Ouddeken Sr.

    mei 20, 2014

    Na iets langer dan `n halfjaar wegens de voedselschaarste als Amsterdammer bij mijn grootouders in de Beemster gelogeerd te hebben, ging ik als 14 jarige jongen op de fiets van een van mijn tantes naar Mokum terug naar mijn ouders.
    Eerst kreeg ik geen toestemming van mijn oma, maar na langer doorzeuren mocht ik toch gaan.
    Die fiets had alleen nog `n goede achterband, de voorband was lek en niet meer te plakken, te groot gat. Niet erg, in die maanden hadden we genoeg mensen op `n fiets zonder banden zien gaan, op de kale velgen; zij waren op zoek naar voedsel.
    Dus ik op maandagmorgen 9 mei vroeg vol goede moed op weg.
    Alles ging voorspoedig. Tegen de middag naderde ik het IJ.
    “Zou de pont wel varen?”. Ja, hoor. Er stonden twee dames te wachten tot ze over konden. Aan de overkant aan de achterzijde van het CS stond de pont al onder stoom.
    Terwijl ik stond te wachten kwam `n oude vrachtauto naast me staan.
    Plotseling gilde een van de twee dames in onvervalst Amsterdams: “Hë, mot je kaike, `n perzik in de houtwol!”. En ja, hoor, achter in de bak zaten twee mannen met hun rug tegen de achterklep, de hoofden net boven de klep. Een van hen had `n bos haar van onbestemde kleur blond, zijn kruin daarentegen was kaal en rood van de zon. Ik moest hartelijk meelachen met de dames. Ik was weer in Mokum!.

    Om zo vlug mogelijk thuis te zijn ging ik aan de overkant gekomen naar links onder het viaduct door richting Oost, naar mijn ouders.
    Door die beslissing ben ik waarschijnlijk de dans ontsprongen, want later in die week hoorde ik wat er op de Dam was gebeurd die dag rond die tijd. Normaliter zou ik dwars door Amsterdam zijn gereden; dus ook over de Dam.

  • John.Pastoor

    mei 22, 2014

    Wat mij het meest verwonderd is dat na 69 jaar nog steeds niet wordt erkend dat de Duitse kriegsmariniers in de Grote Club hadden laten weten dat zij hun ontwapening alleen door een echte militaire macht zoals de Canadezen zouden accepteren en niet door zo’n samenraapsel als de BS. De eis van deze Duitse militairen alleen ontwapening door een echte militaire macht, de Canadezen, werd door de arrogantie en stommiteit van onbekwame BS’ers in de wind geslagen en daardoor zijn dit indirect de veroorzakers geweest van de doden en gewonden op de Dam op 7 mei 1945. Het was een publiek geheim dat Duitse militairen geen ontzag maar minachting hadden voor de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten.

  • John.Pastoor

    mei 23, 2014

    Zie het verslag op Wikipedia, Dit bevestigt mijn visie op de gebeurtenis van 7 mei 1945 op de Dam.
    A. de BS mochten zelfs geen wapens dragen in opdracht van generaal Montgomery en prins Bernhard Commandant van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten.
    B. Alleen de Geallieerden (lees Canadezen) mochten de Duitse Militairen ontwapenen in opdracht van generaal Montgomery en bevestigd door Prins Bernhard.
    C. De BS in Amsterdam sloeg deze bevelen in de wind, hoogstwaarschijnlijk doordat dit de communistische tak van de BS was, de na-ijver was in die tijd enorm groot.
    D. Doordat ikzelf e.e.a op de Dam heb meegemaakt op 7 mei 1945, al was ik een kind van ruim 14 jaar maar door mijn oorlogservaringen was ik op die leeftijd al volwassen en wist ik door ervaring hoe ik mij moest gedragen tijdens beschietingen.
    E. Door arrogantie en stupide BS’ers die desondanks de Duitse militairen wilden ontwapenen tegen de bevelen ingaand zijn de veroorzakers van de doden en gewonden op de dam op 7 mei 1945. Hiermee sluit ondergetekende zijn commentaar op de gebeurtenis en vervolgd dit t.z.t. in zijn autobiografie “Sporen van het verleden”.