Dat hier zonder nuancering beweerd wordt dat op Ellis Island geen veranderingen in namen heeft plaats gehad is zeer nadrukkelijk onwaar. Veel namen zijn door phonetische notatie en persoonlijke perceptie veranderd. Vooral bij analfabeten, die de verkeerde notatie niet konden verbeteren. Bijvoorbeeld de Italiaanse achternaam Anaclerio werd Naclerio of Naglieri (New York Passengers List) en de voornaam Domenico werd Donmenick of Domenick of zelfs Dick. Enrico werd Henry. Guiseppe werd Joseph, Andrea werd Andrew.
Deze gastpost is geschreven door Schelly Talalay Dardashti – MyHeritages blogster en genealogie-adviseur voor de Verenigde Staten.
Is uw naam op Ellis Island veranderd? Het eenvoudige antwoord is nee. Het is nooit gebeurd.
Miljoenen afstammelingen van immigranten zijn er nog steeds heilig van overtuigd dat hun familienaam bij aankomst in de VS is veranderd, hoe hard prominente genealogen en immigratiedeskundigen deze mythe ook proberen te ontzenuwen.
Als spreekster bij verenigingen en op conferenties is mijn eerste vraag vaak: “Is de naam van uw voorouder veranderd op Ellis Island?” Veel mensen steken dan hun hand op.
Waarom geloven zoveel mensen deze mythe?
Dat Vito Corleone (“The Godfather Part II”) bij aankomst op Ellis Island zijn naam liet wijzigen, heeft zeker niet geholpen. Dat er op Ellis Island zelfs gidsen zijn die de mythe in stand houden, helpt ook niet. Op 9 oktober verscheen er zelfs een verhaal in de New Yorker over hoe de familie van tv-persoonlijkheid Rachel Maddow (oorspronkelijk Medvedev) hun nieuwe naam ontvingen van een ambtenaar op Ellis Island.
Sommigen zeggen dat hun geliefde overgrootmoeder (vul hier een geïmmigreerde verwant naar wens in) het hen zelf heeft verteld. Wanneer u doorvraagt hoe oud overgrootmoeder bij aankomst was, hoort u dat ze toen 6 maanden oud was. Als ze zo jong was, is ze geen geloofwaardige getuige van de veronderstelde wijziging maar heeft ze het ook maar van horen zeggen.
Anderen beweren dat hun voorvader een zwaar accent had of geen Engels sprak, waardoor de immigratieambtenaar hem niet begreep en hem gewoon een nieuwe naam gaf. Dat is nooit gebeurd omdat:
– Het enige wat dat de ambtenaar deed, was het afvinken van namen op een passagierslijst die was opgesteld voordat het schip uit Europa vertrok. De ambtenaar van Ellis Island vroeg de immigranten nooit naar hun naam.
– Bovendien bestond het ambtenarencorps voor circa 30% uit meertalige immigranten. Er werden zo’n 60 talen gesproken en er waren te allen tijde vertalers beschikbaar.
– Er bestond niet zoiets als een formulier of een procedure waarmee een immigratieambtenaar de naam van een persoon kon wijzigen. Het was geen rechtbank.
Deze mythe is zo verweven geraakt met het hele immigratieverhaal, dat zelfs journalisten van gezaghebbende kranten er ten onrechte naar hebben verwezen. Zelfs bestsellerschrijvers stoppen scènes over naamswijzigingen in hun romans. Eén auteur beschrijft een scène waarin twee Italiaanse immigranten door een ambtenaar (zelf een immigrant) naar een kamer worden gebracht waar ze een lijst met “Amerikaanse” namen krijgen voorgelegd. Ze moeten een naam kiezen die hun leven in de nieuwe wereld gemakkelijker kan maken.
Er verschenen onlangs tal van berichten over naamswijzigingen op Ellis Island in een grote genealogiegroep op Facebook. Genealogen die de waarheid kennen, moesten het er opnemen tegen mensen die absoluut overtuigd zijn van de verhalen van hun voorouders.
Marian L. Smith, senior historicus van de Amerikaanse immigratie- en naturalisatiedienst, vertelt:
Het verhaal dat de ambtenaar de achternaam van de immigrant “opschreef” is verdacht. Tijdens de immigratiecontrole op Ellis Island moest de immigrant zich melden bij een inspecteur die beschikte over een passagierslijst die al in het buitenland was gemaakt. De inspecteur was gebonden aan regels en voorschriften en mocht de identificerende gegevens die hij voor een immigrant vond uitsluitend veranderen op verzoek van de immigrant of als tijdens de inspectie werd aangetoond dat de oorspronkelijke gegevens niet correct waren.
Maar de vraag blijft: waarom wordt deze mythe nog steeds geloofd?
Tijdens de hoogtijdagen van de landverhuizing naar de VS was immigratie een veranderlijk proces. Je kocht een ticket van je spaargeld of kreeg er eentje toegestuurd door een familielid dat al in de Verenigde Staten woonde. Je verstrekte reisdocumenten, die per land verschillend konden zijn, om het ticket te ontvangen. Vergeet niet dat reisdocumenten waren geschreven in uiteenlopende alfabetten en talen. Ze moesten worden vertaald en omgespeld, zodat het scheepspersoneel de passagierslijst kon opstellen. Naamswijzigingen waren op dat moment mogelijk, maar dat was voordat het schip vertrok.
Als je eenmaal in New York, Boston, Philadelphia of een van de andere 30 aankomsthavens was aangekomen, kon je je naam zodra je de stad betrad naar believen wijzigen. Voor die naamswijziging was geen juridische procedure of formulier vereist. De naturalisatiepapieren bevatten vaak wel informatie over de oorspronkelijke naam van de persoon en het was soms verplicht om een bewijs van aankomst en de oorspronkelijke naam op de passagierslijst van de stoombootrederij te tonen. Als u geluk hebt, bestaat er zelfs een foto van uw voorouder als landverhuizer. Dat is afhankelijk van de aankomst- of inschrijvingsdatum.
In sommige gevallen veranderde een eerder gearriveerd familielid de familienaam. Dat overkwam de familie Talalai in 1898. In onze familie wordt al generaties lang het verhaal doorgegeven dat onze geëmigreerde voorouder aan boord van het schip iemand ontmoette die een beetje Engels sprak. Die adviseerde mijn voorouder om zijn naam te veranderen, omdat hij als meneer Tell-a-lie geen werk zou vinden.
Max (voorheen Mendl) schreef vanuit zijn nieuwe huis in Springfield, Massachusetts naar de achterblijvers in Mogilev, Wit-Rusland dat hij nu Tollin heette. Dat nieuws werd in zijn geboorteland doorverteld en velen kozen bij aankomst in de VS ook een variant van de “nieuwe” naam, bijvoorbeeld Tollin, Toll, Tall, Taylor en zelfs Feinstein (dat is een lang verhaal voor een andere blogpost). Mijn overgrootvader Aron, die in 1904 aankwam, probeerde verschillende achternamen, uiteenlopend van Tolini (waardoor hij zich Italiaans maakte) en Tolin. Hij eindigde als Tollin. Dit weerhield zijn broer David – die in Newark, New Jersey maar een paar blokken verder woonde – er niet van om voor de achternaam Tallin te kiezen. Maar er is niet één Talalai/Talalay die beweert dat zijn of haar naam op Ellis Island is veranderd.
Ellis Island en andere passagierslijsten New York is onlangs aan SuperSearch™ toegevoegd. De collectie is van groot belang voor iedereen die voorouders wil opsporen die naar Amerika zijn geëmigreerd. U kunt met behulp van de collectie uw naar de VS geëmigreerde voorouders nu ook opzoeken aan de hand van hun oorspronkelijke namen.
Hieronder vindt u enkele artikelen waarin het immigratieproces gedetailleerder wordt beschreven en waaruit blijkt dat er op Ellis Island en in andere aankomsthavens van de VS nooit namen werden gewijzigd.
Het betoog van Marian L. Smith, senior historicus van de Amerikaanse immigratie- en naturalisatiedienst, leest u hier.
Een uitstekend artikel van de New York Public Library vindt u hier.
Klik hier voor nog meer artikelen die deze mythe ontkrachten.
Is u verteld dat de naam van uw voorouders op Ellis Island is veranderd? Deel de verhalen van uw voorouders met ons in de reacties hieronder.
DERDELINCKX Alberic
januari 10, 2018
Misschien heeft deze persoon gelijk met de bewering dat de naam niet op ELLIS ISLAND werd veranderd, maar toch zijn er veel namen ergens veranderd tuusen EUROPA en de VS.
Maar misschien is de uitleg hiervan niet zo moeilijk, de meesten onder ons zullen al vastgesteld hebben dat de namen van onze voorouders nogal eens verschillend geschreven werden in de archieven door het feit dat de meesten niet konden lezen of schrijven en dus alles op het gehoor moest doorgegeven worden met daarbij de soms verschillende klanken voor een zelfde reeks letters.
Misschien werden de passagierslijsten ook zo nauwkeurig opgemaakt.