De vrouw achter Moederdag – en de neven en nichten die haar erfenis dragen

Elke tweede zondag in mei staan miljoenen mensen stil bij het eren van moeders. Maar weinigen kennen het complexe verhaal achter de vrouw die deze feestdag in het leven riep, of dat haar naaste levende familieleden onlangs zijn opgespoord.
Dankzij onderzoek van het MyHeritage-team weten we nu dat Anna Jarvis, de grondlegger van Moederdag in de Verenigde Staten, geen directe nakomelingen had. Maar haar nalatenschap leeft voort via een lijn van neven en nichten die zij waarschijnlijk nooit gekend heeft.

De belofte van een dochter

Anna Maria Jarvis werd geboren in 1864 in Grafton, West Virginia. Haar moeder, Ann Reeves Jarvis, organiseerde jarenlang Mothers’ Day Work Clubs, lokale groepen die zich inzetten voor de volksgezondheid, hygiëne en het overlevingspercentage van kinderen in hun gemeenschap.
Toen Ann in 1905 overleed, besloot Anna haar te eren. Wat begon als een herdenkingsdienst in een Methodistenkerk groeide uit tot een landelijke campagne. Slechts drie jaar later, op 10 mei 1908, organiseerde Anna de eerste officiële Moederdagviering in Grafton. In 1914 werd het erkend als een nationale feestdag door president Woodrow Wilson.
“Voor de beste moeder die ooit geleefd heeft — jouw moeder.”
— Het motto van Anna Jarvis voor Moederdag

Spartenburg Weekly Herald and Herald-Journal, 10 mei 1914, OldNews.com.

Anna had een duidelijke visie op waar Moederdag voor moest staan. In haar eigen woorden, zoals te zien in het onderstaande artikel, was het “geen dag van loze sentimentaliteit,” maar een moment om onze “trouw aan de hoogste idealen van vrouwelijkheid” te vernieuwen en “de heiligheid van thuis en moederschap” te versterken, een dag geworteld in waarden, niet in commercie.

Avon Sentinel, 18 april 1918, van OldNews.com.

Een feestdag waar ze spijt van kreeg

Hoewel Anna Moederdag voor zich zag als een persoonlijke, oprechte hulde aan individuele moeders, kreeg de feestdag al snel een commerciële invulling. Bloemisten, snoepmakers en wenskaartbedrijven sprongen erop in — tot groot ongenoegen van Anna.
Ze bracht tientallen jaren door met het bestrijden van wat de dag geworden was, en begon zelfs rechtszaken en publieke campagnes. Tegen het einde van haar leven had ze haar volledige erfenis besteed aan de strijd om de oorspronkelijke betekenis van de feestdag terug te winnen.
Anna stierf in 1948, ironisch genoeg zonder zelf kinderen te hebben gehad, en haar inspanningen raakten grotendeels in vergetelheid. Maar het verhaal eindigde daar niet.

Een verloren — en hervonden — familielijn

Anna Jarvis kwam uit een groot gezin , ze was een van dertien kinderen. Maar slechts vier bereikten de volwassenheid, en slechts één van hen kreeg kinderen. Die lijn stierf uiteindelijk uit in de jaren tachtig. Onderzoekers van MyHeritage vroegen zich af of er nog levende familieleden bestonden en namen de uitdaging aan.
Aan de hand van volkstellingen, historische documenten en stambomen bracht het team Anna’s uitgebreide familie in kaart, voorbij haar directe afstamming. De zoektocht leidde naar de afstammelingen van haar volle neven en nichten en uiteindelijk naar levende familieleden in Maryland.
Richard Talbott Miller Jr. (50) en zijn zus Elizabeth Burr (52) zijn achter-achterneven en -nichten van Anna Jarvis (first cousins 3 times removed). Ze wisten niets van de verwantschap tot een verrassend telefoontje van een onderzoeker van MyHeritage.
“Ik dacht dat het oplichting was,” zei Elizabeth in een interview. “Maar toen ik besefte dat het echt was, was het geweldig.”
Hun familielijn stamt af van Anna’s tante, Margaret Jane Jarvis Strickler, de zus van Anna’s vader.

Anna herdenken — op haar manier

In een bijzondere wending vertelde Elizabeth Burr dat haar eigen familie vroeger nauwelijks Moederdag vierde, een stille ode, doorgegeven vanuit eerdere generaties, aan Anna’s wens.
“Onze moeder zei altijd iets van: ‘Elke dag is Moederdag,’” vertelde Elizabeths tante, Jane Unkefer. “We deden niet aan een chique diner of boeketten bloemen.”
Vandaag de dag omarmen veel familieleden de feestdag met een nieuwe betekenis, niet als commercieel evenement, maar als een moment van bezinning, verbinding, en waardering voor de dagelijkse zorg van moeders en verzorgers.

Een herwonnen nalatenschap

Anna Jarvis maakte haar volledige visie nooit mee. In haar laatste jaren was ze vrijwel blind en woonde ze in een inrichting in Philadelphia, waar ze de laatste zes jaar van haar leven doorbracht. Ze had haar volledige erfenis, meer dan $100.000, besteed aan de strijd om de oorspronkelijke bedoeling van de dag te behouden. Toen ze in november 1948 overleed, was ze berooid en grotendeels vergeten.

Sun Journal, 25 november 1948, van OldNews.com

Het was een verdrietig en eenzaam einde voor een vrouw die haar leven wijdde aan het eren van anderen.
Maar vandaag de dag worden miljoenen moeders over de hele wereld gevierd dankzij Anna’s toewijding. Hoewel haar naam niet bij iedereen bekend is, wordt haar impact gevoeld telkens als iemand de telefoon opneemt, een knuffel deelt of een lief bericht naar zijn of haar moeder stuurt. Op die manier zal Anna Jarvis misschien voor altijd herinnerd worden als de moeder van Moederdag.