Australische fotografe orkestreert ‘magische ontmoeting’ tussen haar kinderen en hun voorouders

Karen Alsop is een internationaal bekroonde Australische kunstenares uit Melbourne. Met twee decennia ervaring in fotografie en grafisch ontwerp, combineert Karen fotografie en kunst om prachtige kunstwerken te creëren die een verhaal vertellen en de kijker meevoeren naar een andere wereld. (Lees meer)

Onlangs voltooide Karen een van haar verbluffendste projecten: een ware ‘reis in de tijd’. Ze maakte een fotomontage van haar twee kinderen, Jazzlyn en Asher, samen met hun oudmoeder Elizabeth en betovergrootmoeder Esther. De oorspronkelijke foto was genomen in het begin van de twintigste eeuw. De benodigde ingrediënten: doorzettingsvermogen, de kracht van Photoshop, een kringloopwinkel met vooroorlogse kleding en twee kinderen die een nors gezicht moesten opzetten, wat zeker geen gemakkelijke opgave was!

MyHeritage kreeg de kans om Karen te interviewen over haar bijzondere project.

Hoe is het idee voor dit project geboren?

Soms krijg ik ineens een ingeving, zoals deze: zou het niet geweldig zijn om mijn kinderen in een historische foto met oude familieleden te plaatsen? Dat had ik nog nooit van iemand anders gezien. Familiegeschiedenis is een geliefd tijdverdrijf van mijn moeder. Ik wist dat mijn moeder veel oude foto’s heeft. Dus ik heb ma even gebeld om te vragen wat ze had. Deze foto sprak me echt aan. Het was de oudste, met de meeste geschiedenis. Toen ik deze historische foto zag, vroeg ik me af hoe het zou zijn om op je gemak met deze familieleden te praten. We zouden heel veel kunnen opsteken van hun levensreis. En voor hen zou het heel bijzonder zijn om mijn kinderen – hun nazaten – Jazzlyn en Asher te ontmoeten.

Wie zijn uw voorouders op de oorspronkelijke foto?

Op de oorspronkelijke foto zie je mijn oudgrootmoeder (zittend): Elizabeth Venetta Fraser, geboren op 27 september 1840 in Campbell Town, Tasmanië. De dame die staat is Esther Winifred Roberts, mijn oudmoeder, de dochter van Elizabeth, geboren op 9 april 1871 in Welshmans Reef, Australië. Ze trouwde met Thomas Higson op 18 december 1889 en stierf in maart 1949.

Oorspronkelijke foto van Karens voorouders Elizabeth & Esther

Wat weet u over de levens van Elizabeth en Esther?

Mijn moeder heeft er me iets over verteld, ze heeft veel onderzoek verricht. Dit is mijn moeders kant van de familie. Mijn moeder denkt dat Elizabeth misschien in de rouw was op het moment dat de foto werd genomen, gezien de kleren die ze draagt. Een van haar dochters overleed in 1904, een andere in 1906 en een zoon in 1911. Het zou goed één van die perioden hebben kunnen zijn. We weten niet zeker wanneer deze foto is genomen maar we hebben goede redenen om aan te nemen dat het begin vorige eeuw moet zijn geweest.

Esther trouwde met Thomas Higson op 18 december 1889 en stierf in maart 1949. Thomas was als kolonist overgekomen uit het Britse Heywood. Hij bezat samen met zijn vader een familiebedrijf in Market Street in Melbourne.

De vader van Elizabeth was Alexander Fraser, geboren in april 1812 in Inverness, Schotland. Hij werd op 16 maart 1834 door de rechtbank van Edinburgh veroordeeld wegens “diefstal uit afgesloten ruimtes” en werd voor 7 jaar naar Tasmanië verbannen. Mijn moeder probeert nog steeds informatie over deze interessante verhaallijn te achterhalen! Ze kwamen op 9 december 1835 in Hobart aan. Haar moeder was Anne Gard, rond 1819 in Ierland geboren. Ze kwam op 3 februari 1836 in Hobart aan op een schip vol jonge vrouwen die met staatssteun immigreerden. Alexander en Anne trouwden in Campbell Town, Tasmanië op 1 januari 1841. Dus onze roots zijn behoorlijk internationaal.

Hoe hebt u deze fotografische “tijdreis” gecreëerd?

Ik heb de scène waarin de personen werden geplaatst goed bestudeerd. Om het zo authentiek mogelijk te maken, heb ik kleding en rekwisieten verzameld die eruitzagen of ze uit die periode kwamen. Ik had al geschikte kleding maar ik ben voor de laatste stukken naar de plaatselijke kringloopwinkel gegaan.

Hoewel de oorspronkelijke foto al meer dan 100 jaar oud was, was hij nog in zeer goede staat, met slechts een paar krassen die moesten worden gerestaureerd. Uiteraard heb ik gebruikgemaakt van de magie van Photoshop om mijn kinderen in de foto te monteren. Mijn kinderen zijn gewend om voor de camera te glimlachen en scènes te spelen maar het was nog een hele toer om ze roerloos en uitdrukkingsloos te laten kijken… maar het is gelukt! Zie hier het resultaat:

Ik heb het eindresultaat zonder uitleg op mijn Facebook-muur gezet. Het was zó grappig: veel mensen probeerden erachter te komen waar ze naar hadden gekeken en merkten niet dat het gefotoshopt was. In de reacties vertelden veel mensen dat mijn voorouders sprekend op mijn kinderen leken! Zelfs mensen die weten wat mijn beroep is 😉

Wat fascineert u aan uw voorouders?

Als je naar je voorouders kijkt, dan kijk je terug in de geschiedenis. Je ziet stukjes van jezelf in je voorouders. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn grootvader John Higson degene was die me heeft geïnspireerd om met fotografie te beginnen. Hij hield van fotografie en zette me op het juiste spoor. Fotografie bestaat natuurlijk nog niet zo lang maar er is daar een link en ik vind het erg leuk om dat te weten.

Over mijn vaders kant bestaat ook heel wat informatie. De Seamons kant. Die waren in de achttiende en negentiende eeuw betrokken bij het ontstaan van de methodistische kerk in Engeland. Ze bouwden een kerk in het plaatsje Weedon, die er nog steeds staat. Het zou geweldig zijn om die kerk eens te bezoeken.

Door de generaties heen waren het methodistische voorgangers. De laatste was mijn vaders vader, die het ambt hier in Australië vervulde. Terugkijkend zie ik wie ze waren, wat ze deden. Allemaal zeer interessant, want dat is waar ik vandaan kom.

Als u de kans kreeg om Elizabeth en Esther een vraag te stellen, wat zou dat dan zijn?

Persoonlijk zou ik ze willen vragen hoe hun leven toen was. Welke ontberingen hebben ze gekend? Denk bijvoorbeeld aan de dood van Elizabeths kinderen. Dat moet heel zwaar voor haar zijn geweest. Dat zou ik beter willen leren begrijpen. Ik zou trouwens ook graag willen weten wie de fotograaf was die de oorspronkelijke foto heeft genomen. Het is een foto van hoge kwaliteit. Het lijkt me dat er indertijd in Melbourne niet veel chique fotostudio’s waren.

Hoe reageerde uw kinderen op dit project?

Jazzlyn en Asher staan model voor veel van mijn foto’s. Ze zijn eraan gewend dat ze zich moeten verkleden, enzovoort. Toch vonden ze dit project erg interessant. Omdat ze naar de foto keken en vroegen: “Wie zijn dat? Ik wil ze ontmoeten!” Ze vonden het erg leuk om te horen dat deze mensen hun voorouders waren. Ze stelden typische kindervragen, zoals: “Waar zijn ze nu?” Ik heb geprobeerd om uit te leggen hoe de familieband was. Ze voelden zich verbonden met de mensen op de foto.

Zou u anderen willen aanmoedigen om naar hun wortels te zoeken?

Absoluut. Mensen realiseren zich vaak niet wat ze allemaal missen, als ze niets over hun familie weten. Het is juist zo interessant omdat je jezelf er beter door begrijpt!