Het bijzondere verhaal van de twee Willems: hoe mijn vader aan zijn naam kwam
- Door MyHeritageNL
Dit is een bijdrage van Willeke Binnendijk, Country Manager Nederland van MyHeritage sinds 2015. Willeke houdt onder meer van oude foto’s, familieverhalen en – om met de beroemde Nederlandse schrijver Louis Couperus te spreken – ‘Van oude menschen, de dingen die voorbijgaan…’ Voor dit blog dook zij in een doos oude familiefoto’s. Ze vond veel wazige, onscherpe foto’s en verbeterde die met de MyHeritage Photo Enhancer. Daarnaast kleurde zij een aantal foto’s in met MyHeritage In Color™. Nu geniet zij van een nog scherper en levendiger beeld van haar familiegeschiedenis.
Mijn vaders naam is Willem. Ik ben naar hem vernoemd. Mijn volledige naam is Willemina Margaretha Binnendijk. Mijn ouders hadden al twee dochters toen ik werd geboren, het nakomertje. De inspiratie voor meisjesnamen was dus al op. Mijn ouders vroegen raad bij mijn ‘oma Moeke’, de moeder van mijn vader (die overigens eigenlijk Hendrika heette maar door iedereen ‘oma Moeke’ werd genoemd). Moeke, weet jij toevallig nog een mooie meisjesnaam? Oma Moeke dacht even na en kwam toen met haar creatieve vondst: ‘Noem haar naar jullie allebei’. Zo bedacht zij mijn naam: ‘Willemina’ naar Willem (nee, dus niet naar de voormalige Nederlandse koningin Wilhelmina wat vaak wordt gedacht). En naar mijn moeder, Anna Margaretha.
Toch had mijn vader zomaar een andere naam kunnen hebben – en ik dus ook. Want dat mijn vader Willem is genoemd, is te danken aan een specifieke gebeurtenis rond zijn geboorte, waarop wederom een bijzondere vernoeming werd bedacht door oma Moeke.
Daarvoor moeten we nu inzoomen op mijn legendarische ’tante Nan’, de zus van mijn oma Moeke oftewel, mijn vaders tante. Om verwarring onder genealogen te voorkomen: bij ons thuis was vrij gebruikelijk om iemand ’tante’ te noemen, die stamboom-technisch gezien geen tante was. Het was soort koosnaam waarmee een verbondenheid werd uitgedrukt. Ook onze buurvrouwen noemde ik steevast ’tante Nel’ en ’tante Wijnie.’
Nan van der Hout – wel een echte tante van mijn vader – werd geboren in Loosduinen op 25 oktober 1917, toen de Eerste Wereldoorlog nog aan de gang was. Ze groeide op tot een actieve, sociale dame. In haar 20’er jaren ontmoette ze de grote liefde van haar leven: Willem Immink.
Willem Immink werd geboren op 2 juli 1915 in Lemele, Overijssel. Dit zijn de ouders van Willem Immink. Deze foto is gemaakt op 2 september 1933:
Willem en Nan hadden een gezamenlijke droom. Ze wilden na de Tweede Wereldoorlog dolgraag gaan trouwen en samen een boerderij vinden om te gaan wonen, werken en hun gezin te stichten.
Helaas heeft hun droom nooit mogen uitkomen. Willem Immink stierf op 12 mei 1945, een week na de bevrijding van Nederland. Hij was als soldaat gelegerd in Zuid-Holland en werd plotseling ernstig ziek. Met paard en wagen werd hij naar het ziekenhuis gebracht, waar hij overleed aan buikvliesontsteking. Het trieste bericht bereikte Nan pas later. Ze heeft geen afscheid van hem kunnen nemen.
Na een zwangerschap tijdens de Hongerwinter schonk mijn oma Moeke, de zus van Nan, op 16 mei 1945 het leven aan een zoon, mijn vader.
Ze besloot spontaan om hem Willem te noemen, uit liefde voor haar zus en als eerbetoon aan de man die voorbestemd was om Nan’s echtgenoot te worden. Welke naam ze oorspronkelijk in gedachten had? We zullen het nooit weten.
Nan en mijn vader Willem hebben hun hele leven een speciale, onverbrekelijke band gehad. Ze waren heel dol op elkaar, en ik op mijn beurt, ook op ’tante Nan.’
Mooi en ontroerend vind ik, dat Nan na het verlies van haar Willem nooit een andere relatie is aangegaan. Ze is haar hele leven trouw gebleven aan Willem Immink en aan zijn familie – en dat gold ook andersom. De familie Immink uit Lemele, een warm gezin, is haar leven lang haar schoonfamilie gebleven. De boerderij van de familie Immink, de Imminkhoeve in Lemele, is altijd een warm thuis gebleven voor Nan, die zij altijd zijn blijven beschouwen als hun schoondochter en -zus. Dit is in de vele decennia die volgden nooit veranderd, tot op de dag dat Nan overleed op 95-jarige leeftijd op 12 mei 2013. En wat bijzonder, dit is exact dezelfde dag waarop haar geliefde Willem overleed, 68 jaar eerder!
Ook mijn vader zelf ging altijd graag bij de familie Immink in Lemele op bezoek. Hij was zijn leven lang trots om vernoemd te zijn naar deze Willem Immink en de herinnering aan hem zo te kunnen vasthouden. Op mijn beurt ben ik er trots op, naar mijn vader vernoemd te zijn. Op 6 maart 2006 is hij plotseling overleden. Echter, in ons hart – en in mijn naam – zijn en blijven beide Willems altijd bij ons.
Wilt u ook de MyHeritage Photo Enhancer toepassen op uw eigen familiefoto’s? Probeer het ook zelf, u zult versteld staan van de resultaten! De eerste tien foto’s zijn gratis voor iedereen. Gebruikers die een Compleet abonnement bij MyHeritage hebben, kunnen een onbeperkt aantal foto’s verbeteren. U kunt hier meer informatie vinden.
Vergeet niet uw verbeterde foto’s te delen met uw familie, zodat ook zij kunnen meegenieten van dit vernieuwde perspectief op de familiegeschiedenis!