De kale waarheid over hoe kaalheid wordt geëerfd

Als veel van de oudere mannen in uw familie zich onderscheiden door een glanzende kale plek op hun hoofd, vragen hun jongere mannelijke familieleden zich misschien af ​​of het ook voor hen een kwestie van tijd is. Er is een veel voorkomende claim dat kaalheid wordt geërfd van opa aan moeders kant. Hoeveel waarheid bevat deze bewering?

Mannelijke kaalheid

Het meeste onderzoek naar haarverlies is gericht op mannelijke kaalheid (MPB) in tegenstelling tot vrouwelijke kaalheid. Misschien komt dit omdat dit laatste minder opvallend is. Vrouwen hebben niet de neiging om volledig kale plekken te ontwikkelen – in plaats daarvan heeft hun haar de neiging dun te worden.

Onderzoek toont aan dat ongeveer 30% van de mannen enige mate van haarverlies ervaart op de leeftijd van 30, 50% op de leeftijd van 50 en 80% op de leeftijd van 70 (Hamilton J.B., 1951).

Mannelijke kaalheid begint meestal met een terugwijkende haarlijn, het meest uitgesproken rond de slapen, en vervolgens met een kleine kale plek aan de achterkant van het hoofd die uiteindelijk groter wordt. Aan het einde van het proces blijven de meeste mannen met MPB achter met slechts een kleine hoeveelheid haar achter de oren en aan de achterkant van het hoofd in een soort hoefijzer-patroon.

Hoe groeit haar, en waarom stopt het?

Haar groeit uit een wortel, gelegen aan de onderkant van de haarzakjes op je hoofdhuid. Het bestaat uit eiwitten, meestal keratine, gebouwd door de verschillende soorten cellen in de follikel. Naarmate de cellen meer eiwitten aan het haar toevoegen, duwt het uit de wortel en groeit het. De unieke kenmerken van de haarzakjes bepalen de eigenschappen van het haar, zoals de kleur en of het krullend of recht is.

Een chemisch derivaat van testosteron genaamd dihydrotestosteron (DHT) is verantwoordelijk voor het proces van haaruitval. DHT zorgt ervoor dat de haarzakjes krimpen en het haar dat in die follikels groeit, wordt dunner en valt uiteindelijk uit. Het feit dat DHT is afgeleid van testosteron kan verklaren waarom kaalheid zoveel vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen.

DNA en kaalheid

Verschillende grootschalige genetische studies (Hagenaars et al, 2017; Heilmann-Heimbach et al, 2017; Pirastu et al, 2017) hebben aangetoond dat DNA een belangrijke rol speelt bij het bepalen of een persoon MBP ontwikkelt. Een van de genen geassocieerd met haarverlies is het AR-gen. Dit gen codeert voor een eiwit dat haarzakjes helpt hormonen te detecteren die de haargroei beïnvloeden (zoals testosteron), en het bevindt zich op het X-chromosoom – een chromosoom dat biologische mannen erven van hun moeder. Dit is waarschijnlijk de bron van de bewering dat kaalheid is geërfd van de vader van de moeder. Als het gen zich immers op het X-chromosoom bevindt en het X-chromosoom van de moeder is geërfd, kon het niet van de vader zijn geërfd, toch?

Nou, zoals bij veel dingen in de genetica, is het niet zo eenvoudig als dat. Een van de onderzoeken (Hagenaars et al, 2017) toonde aan dat MBP een polygene aandoening is: een aandoening die geassocieerd wordt met tal van genetische varianten, niet slechts één. (Sommige van de aandoeningen waarnaar de MyHeritage DNA test voor Gezondheid, Afkomst en Verwantschap, zijn polygene aandoeningen, zoals hartaandoeningen en borstkanker.) Bovendien zijn veel van de genetische varianten die verband houden met MBP niet te vinden op geslachtschromosomen – en de studie van Hagenaars ontdekte dat die nauwkeuriger voorspellen of iemand MBP zal ontwikkelen, dan die zich op geslachtschromosomen bevinden.

Met andere woorden, er zit een klein beetje waarheid in de bewering dat mannen een neiging tot kaalheid erven van de vaders van hun moeder … maar niet heel veel. Er zijn veel andere factoren die belangrijker zijn als het gaat om het voorspellen of een man MBP zal ontwikkelen.

Komt er mannelijke kaalheid in uw familie voor? Deel uw verhalen in de reacties!