Mikael werd als baby ontvoerd in Colombia en geadopteerd naar Zweden – 40 jaar later vindt hij zijn moeder terug
Op oudejaarsavond 1984 werd Mikael Kjelleros Endrell geboren in Colombia. Niemand kon toen vermoeden dat zijn leven al snel een dramatische wending zou nemen. Slechts een paar dagen na zijn geboorte verdween hij, en het zou bijna veertig jaar duren voordat hij de waarheid over zijn afkomst ontdekte.
Toen Mikael acht maanden oud was, werd hij geadopteerd naar Zweden. Maar het knagende gevoel om te willen weten waar hij vandaan kwam en vooral wie zijn moeder was – werd steeds sterker.
Al als kind voelde Mikael een groeiend verlangen om te ontdekken waar hij vandaan kwam en wie zijn moeder was.
“Al toen ik negen jaar oud was, besloot ik dat ik mijn biologische moeder wilde vinden,” vertelt Mikael. “Het is altijd belangrijk voor me geweest om te weten waar ik vandaan kom.”
Om zich voor te bereiden begon hij al op twaalfjarige leeftijd Spaans te leren, in de hoop ooit met zijn moeder te kunnen praten in haar eigen taal. Hij bleef acht jaar lang studeren, tot op universitair niveau. Ondanks zijn inzet en vele pogingen om zijn familie te vinden, bleek de zoektocht moeilijk. Taalbarrières en gebrek aan informatie maakten het bijna onmogelijk om te weten waar hij moest beginnen.
Toen Mikael zelf ouder werd, veranderde alles
Toen Mikaels dochter in 2014 werd geboren, groeide de behoefte om zijn moeder te vinden nog sterker.
“Ik besefte dat het niet langer alleen om mij ging,” zegt hij. “Het was ook belangrijk voor mijn kinderen om te weten wie mij ter wereld had gebracht.”
Tussen 2014 en 2019 kreeg hij hulp van contacten in Colombia, maar zonder resultaat. In 2023 reisde hij er zelf naartoe, opnieuw zonder succes. Toen wendde hij zich tot MyHeritage en dat bleek de doorslag te geven.
Dankzij DNA-matches en hulp via sociale media kon Mikael uiteindelijk zijn biologische moeder opsporen. Op 16 september 2024, bijna veertig jaar nadat ze van elkaar waren gescheiden, kreeg Mikael eindelijk contact met zijn moeder via sociale media.
“We deden een DNA-test om het verwantschap te bevestigen en het bleek dat we echt moeder en zoon waren,” vertelt Mikael.
Op 2 november van datzelfde jaar werden ze eindelijk herenigd op de luchthaven van Madrid.
“Het laatste puzzelstukje viel op zijn plaats”
In een interview met Nyhetsmorgon beschreef Mikael de emoties tijdens de hereniging:
“Ik zeg vaak dat er geen woorden zijn om te beschrijven hoe het voelde. Het was echt fantastisch. Zeker als je bedenkt dat mijn moeder haar hele leven naar mij heeft gezocht en dat ik al tien jaar professioneel naar haar zocht. Het voelde alsof de cirkel eindelijk rond was. Een puzzelstukje – het laatste puzzelstukje – dat op zijn plaats viel.”
In een interview met SVT vertelt Mikael meer over de dramatische omstandigheden rond de ontvoering in het ziekenhuis in Colombia:
“Ze mocht niet langer dan twee dagen blijven, maar omdat ik ziekenhuiszorg nodig had, moest ik blijven. In die periode weet ik niet wie erachter zat dat ik werd meegenomen, maar op de achtste dag kwam ze terug – ze was er elke dag geweest – en toen was het bed leeg.”
Zonder dat zijn moeder het wist, werd Mikael vanuit Colombia naar Zweden geadopteerd. Als volwassene begon hij naar haar te zoeken, en na vele jaren van zoeken slaagde hij er uiteindelijk in zijn moeder te vinden.
“Ik was ontzettend nerveus,” vertelt hij aan SVT. “Ik kon bijna niet geloven dat het echt was. Na zoveel jaren zoeken – en dan te weten dat het nog maar een paar uur zou duren voordat we elkaar voor het eerst zouden zien.”
Toen ze elkaar eindelijk ontmoetten, waren de emoties overweldigend.
“Na bijna veertig jaar mag ik mijn moeder eindelijk omhelzen. Eindelijk. Eindelijk zie ik mijn moeder. Na al die jaren. En ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat ik nooit heb opgegeven. Het is nog steeds moeilijk te beschrijven hoe het voelde, maar een enorme vreugde. En bovenal: eindelijk de waarheid weten.”
Een boodschap aan anderen die hun roots zoeken
Ondanks de pijnlijke waarheid voelt Mikael een diepe dankbaarheid.
“Ik ben enorm dankbaar voor alle hulp die ik in de loop der jaren van MyHeritage heb gekregen. Het is een belangrijk hulpmiddel geweest in mijn zoektocht. Ik hoop dat meer geadopteerden ervoor kiezen om MyHeritage te gebruiken om hun afkomst te vinden. Zo niet, dan is het op zijn minst een onschatbaar middel om je familiegeschiedenis in kaart te brengen en in contact te komen met mensen die je verder kunnen helpen.”
Mikaels verhaal is een herinnering dat het nooit te laat is om antwoorden te krijgen en dat elk DNA-test het begin kan zijn van iets levensveranderends.
Hartelijk dank aan Mikael voor het delen van zijn ongelooflijke verhaal. Heb jij ook een bijzondere ontdekking gedaan met MyHeritage? Deel die dan gerust met ons via dit formulier of mail ons via stories@myheritage.com.
