Een bijzondere hereniging: Johannes ontdekt zijn biologische familie dankzij DNA Quest
- Door MyHeritageNL
Johannes Nielsen groeide op in de wetenschap dat hij als baby in Zuid-Korea was geadopteerd. Maar hij wist niets over zijn biologische familie. Hij had zelfs geen begin om te gaan zoeken. Dankzij DNA Quest – het initiatief van MyHeritage om geadopteerden te helpen om zich met hun biologische families te herenigen – kwam Johannes er eindelijk achter welke buitengewone omstandigheden hem van zijn biologische familie hadden gescheiden. Op 2 juli dit jaar vloog Johannes naar de Verenigde Staten om zich voor het eerst in 43 jaar met zijn biologische moeder en broer te herenigen.
Een jaar geleden meldde Johannes zich aan voor deelname aan DNA Quest, een maatschappelijk initiatief van MyHeritage om gratis DNA-testkits aan te bieden aan geadopteerden die op zoek zijn naar hun biologische familie. MyHeritage stuurde Johannes een gratis kit en hij deed de test.
Een maand later kwamen zijn resultaten binnen en ontving hij een DNA-match. Het betrof een achternicht die over een grote stamboom beschikt. Hij nam contact met haar op en hoewel het verhaal haar niets zei, was ze erg opgetogen en wilde ze graag helpen. Ze had het vermoeden dat Johannes verwant was via haar grootvader van moederszijde. Johannes begon toen met het in kaart brengen van potentiële vaders aan die kant van de stamboom.
Er was nog een aanwijzing: een dokter had Johannes als tiener verteld dat hij dacht dat Johannes van gemengd bloed is. De etniciteitsschatting van MyHeritage bevestigt dat: hij is half Koreaans en half West-Europees. Op basis van deze informatie vermoedde Johannes dat zijn vader een Amerikaanse soldaat was. “Ik wist dat de Amerikaanse marine in de jaren zeventig nog steeds een basis in Zuid-Korea had, dus begon ik in de stamboom te zoeken naar mannen die in 1974 tussen de 18 en 25 jaar oud waren.”
Later kreeg hij een nog betere DNA-match, waardoor hij nog gerichter in zijn stamboom naar een mogelijke vader kon zoeken. Johannes googelde naar de naam van die man en vond zijn overlijdensbericht uit 2006. “In de rouwadvertentie stond de naam van het stadje waar hij woonde”, vertelt Johannes. “Ik vond een Facebook-groep voor de plaats en vroeg de groepsleden of zijn naam bij iemand bekend was. Ik ging slapen en kreeg de volgende ochtend antwoord van een vrouw die vertelde dat ze dacht dat het haar oom was, en waarom ik dat wilden weten.”
Aan het begin van het gesprek was Johannes heel voorzichtig. “Ik wilde niet dat ze in paniek raakte, dus stelde ik algemene vragen over hem. Mijn laatste vraag was of hij in de Vietnamoorlog had gediend.”
“Ja, dat klopt”, antwoordde zijn nicht. “Hij was in Zuid-Korea gelegerd.” Naarmate het gesprek vorderde, onthulde Johannes dat hij dacht dat haar oom zijn vader was. Ze vertelde dat haar vader haar had verteld dat haar oom en tante een kind met de naam John in Korea hadden achtergelaten vanwege gezondheidsproblemen. Johannes legde haar uit dat hij was geboren met een hazenlip en dat hij als baby tbc had gehad. De nicht kon haar oren niet geloven.
“Ze was geschokt”, zegt Johannes. “Ze vertelde me dat ze ooit van haar vader had gehoord dat zijn broer in Korea een kind had dat aan tuberculose leed.”
En toen kwam ze met het mooiste nieuws van alles: “Je moeder leeft nog en woont in de VS.”
Toen ontvouwde zich het ongelofelijke verhaal van de adoptie van Johannes. Leonard was een Amerikaanse soldaat die tijdens de Vietnamoorlog in Zuid-Korea was gestationeerd. Hij ontmoette een jonge vrouw genaamd Chong, en ze werden verliefd. Ze trouwden uiteindelijk in Zuid-Korea en kregen samen twee kinderen. Hun tweede kind was Johannes.
Toen Johannes drie maanden oud was, werd Leonard naar de Verenigde Staten teruggehaald en mocht hij zijn vrouw en kinderen meenemen. De autoriteiten kwamen er echter achter dat Johannes aan tuberculose leed. Johannes mocht pas overkomen als hij hersteld was. Leonard en Chong waren gedwongen om hun zoon bij een vriend van de familie achter te laten. Ze zouden snel mogelijk terugkomen om hem op te halen zodra hij weer beter was.
De ouders van Johannes ouders schreven talloze brieven aan de vriend van de familie, maar die bleven onbeantwoord. Toen Chong kort daarna terugkwam in Korea, was Johannes verdwenen. Chong kreeg te horen dat hij aan tuberculose was overleden. Ze ging terug naar de VS en rouwde om de dood van haar zoon.
Vijftien maanden na aankomst in de VS kregen Leonard en Chong nog een kind, en ze bleven gelukkig getrouwd tot Leonards dood in 2006.
Na haar gesprek met Johannes besloot Leonards nicht om een bezoek aan Chong te brengen en haar het grote nieuws te vertellen: de zoon die ze dacht verloren te hebben, leeft nog steeds.
“Ze vertelde me dat ze een week lang heeft gehuild”, besluit Johannes.
Mede dankzij MyHeritage DNA werd Johannes herenigd met zijn moeder en zijn twee broers.
Op 2 juli vloog Johannes naar de Verenigde Staten om zijn familie voor het eerst te ontmoeten en samen Onafhankelijkheidsdag te vieren.
Het gezin is dolblij dat ze elkaar na al die tijd hebben gevonden. Johannes is zielsgelukkig dat hij, dankzij DNA Quest en MyHeritage DNA, na zo lang zoeken zijn moeder en broers heeft gevonden. Hij koestert zijn biologische familie en is verheugd om aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven te beginnen.