Ik ontdekte het 76 jaar oude geheim van mijn moeders biologische vader… en vond een nieuw geheim

Lisa, een MyHeritage gebruiker uit Engeland, doet al meer dan 30 jaar onderzoek naar haar familiegeschiedenis. Gedurende het grootste deel van die tijd was een kwart van haar afkomst onduidelijk, want de biologische vader van haar moeder was onbekend. Ze ging aan de slag om zijn identiteit te achterhalen met behulp van DNA en onderzoek… en niet alleen ontdekte ze zijn identiteit, ze stuitte ook op een aantal verbazingwekkende familiegeheimen. Hier is haar verhaal.

Een familiegeheim

Mijn moeder Linda werd geboren in oktober 1946 in Battersea, Londen. Haar 18-jarige moeder, Lilian Monger (mijn grootmoeder), was ongetrouwd en de naam van de vader van mama werd niet vermeld op haar geboorteakte.

Toen mijn grootmoeder in maart 1949 trouwde, werd mijn moeder opnieuw ingeschreven met de achternaam van haar nieuwe vader. Vanuit het perspectief van mijn moeder was Joe Fenley altijd haar vader geweest. Het was een familielid dat aan mijn moeder meedeelde dat haar biologische vader een andere man was. Mama heeft er toen ongetwijfeld naar gevraagd bij mijn grootmoeder, maar ze kreeg geen antwoord. Daarna: stilte. Moeder en dochter spraken er nooit over.

Mijn moeder Linda Monger (later Fenley) rond 1953.

Mama veronderstelde altijd dat ze het gevolg was van een kortstondige relatie na 6 oorlogsjaren en dat haar biologische vader niet van haar bestaan afwist. We spraken er af en toe over en ik weet dat ze graag wat antwoorden had gehad, al was het maar om haar nieuwsgierigheid te bevredigen; maar met het verstrijken van de jaren werd het moeilijker om het onderwerp met mijn grootmoeder aan te snijden. Toen ik mijn familiegeschiedenis begon te bestuderen, sprak ik met de broers en zussen van mijn grootmoeder, maar niemand had de identiteit van de biologische vader van mama gekend. Mijn grootmoeder bleef zelfs in de zomer van 1946 zwijgen.

Mijn grootmoeder stierf in 1998 en nam haar geheim – en elke hoop om de waarheid te achterhalen – met zich mee. Dat had het einde van het verhaal kunnen zijn, maar dankzij de komst van het internet en de toegankelijkheid van DNA testen was alles weer mogelijk.

Halfschaduwen

Na 30 jaar onderzoek begon ik in augustus 2020 een boek te schrijven over mijn geschiedenis van moederskant. Ik besloot een DNA-test te ondergaan. De resultaten onthulden verschillende overeenkomsten waarvan ik de namen herkende, maar een paar van de namen waren nieuw voor me. Omdat mijn vader ook een test had gedaan, wist ik welke overeenkomsten via de biologische vader van mijn moeder met mij verwant moeten zijn. (Mijn moeder stierf in 2013, voordat DNA-testen algemeen beschikbaar werden).

Ik begon met het samenstellen van een stamboom op basis van deze overeenkomsten en slaagde erin ongeveer 250 namen te verzamelen. Ik identificeerde onze gemeenschappelijke voorouder: een vrouw met de naam Hannah Thackra, geboren in Newcastle upon Tyne in 1871. Als mijn directe matches van haar afstammen en ik ben aan hen verwant, dan bepaalt de logica dat Hannah Thackra ook mijn voorouder is.

Het was een opwindende ontdekking. Een kwart van mijn stamboom die 50 jaar blanco was geweest, bevatte plots namen en halfschaduwen van mensen met wie ik verwantschap deel.

De stamboom was ingewikkeld. Hannah Thackra was getrouwd met Ernest Howes en had een dochter, Linda Howes. Nadat ze weduwe was geworden, trouwde ze met Robert Claringbold, een weduwnaar met kinderen uit zijn eerste huwelijk. De dochter van Hannah, Linda Howes, had kinderen bij 3 verschillende partners.

Ik kwam terloops op het punt de identiteit van de biologische vader van mijn moeder te ontdekken, maar het DNA wilde zijn geheimen niet prijsgeven. Soms voelde het als een gevecht met een octopus om het kluwen van feiten en DNA-gegevens met betrekking tot de familie Thackra te ontwarren: zodra sommige tentakels vastgepind waren, brak er een andere los. Achteraf gezien was het antwoord in mijn vizier, maar op dat moment bleef de identiteit van de biologische vader van mijn moeder me ontglippen om redenen die later duidelijk werden.

Een nieuwe mogelijkheid proberen: MyHeritage

Een van mijn familieleden had een DNA-test gedaan bij MyHeritage en dit bracht papa en mij ertoe hetzelfde te doen. Mijn DNA-resultaten brachten verschillende nauwe overeenkomsten aan het licht.

Twee berichten en één antwoord later vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Op een half uur tijd hadden mijn DNA-overeenkomsten op MyHeritage een 76 jaar oud familiegeheim blootgelegd. De vader van mijn moeder was in 1924 in Jarrow op Tyneside geboren. Zijn naam was Robert Howes.

Het was een ongelooflijk emotioneel moment!

Robert Howes in zijn uniform van de British Army in 1946

Verbazingwekkende waarheden

Uit mijn eerste DNA-test bleek duidelijk dat ik DNA van de families Thackra en Claringbold geërfd had. Aanvankelijk was er maar één persoon die deze combinatie DNA bezat: de zoon van Hannah Thackra en Robert Claringbold, Christopher. Hij was echter in november 1945 naar Canada teruggekeerd nadat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in Europa gevochten had, dus hij kon niet de biologische vader van mijn moeder zijn.

Er voldeed verder niemand aan de criteria, tot de MyHeritage DNA-test een mogelijk scenario aan het licht bracht dat ik niet had onderzocht: de biologische vader van mijn moeder was verwekt door de stiefvader van zijn moeder (dat wil zeggen, zijn vader was zijn stief-grootvader). Robert Howes was het kind van Linda Howes en Robert Claringbold. Dat is nergens in documenten vastgelegd en wordt alleen duidelijk door het DNA te analyseren. Om één van de beroemdste fictieve detectives ter wereld, Sherlock Holmes, te citeren: ‘Als je alles wat onmogelijk is, hebt geëlimineerd, dan moet wat overblijft, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid zijn.’ De wetenschap liegt niet.

Een onverwachte ontdekking

En alsof dat nog niet genoeg was – de DNA overeenkomsten onthulden nog een geheim. Mijn over-over-grootmoeder, Hannah Thackra, was vreemdgegaan. Linda Howes was niet het kind van haar echtgenoot. De vader van Linda was een Litvak, een Litouws-Joodse man die Louis Levy heette. Hij was in de jaren 1890 uit de sjtetl van Darbenai naar Engeland geëmigreerd en vestigde zich in South Shields. De familie is uitvoerig gedocumenteerd en ik heb contact gehad met neven en nichten in de Verenigde Staten die me een foto bezorgden. Ik haalde hem door de Photo Enhancer tool van MyHeritage en Deep Nostalgia™ – Louis was een hartendief!

Vermoedelijk is dit mijn over-over-overgrootvader, Louis Levy (er is een sterke gelijkenis met foto’s van de broers en zussen van Louis die met zekerheid bevestigd zijn). (links) Met behulp van de enhanced photo optie van MyHeritage en (rechts) een schermafbeelding van Louis met behulp van de Deep Nostalgia™ tool.

Verloren gewaande familie

Ik hield mijn familie op de hoogte van mijn vorderingen en ontdekkingen. Ze hebben me enorm gesteund en waren dolblij dat ik het mysterie had opgelost, vooral de twee zussen van mijn grootmoeder. Ik weet dat mijn moeder ook blij zou geweest zijn.

De biologische vader van mijn moeder stierf in 1984, maar ik ontdekte dat hij nog drie kinderen had gekregen na de geboorte van mijn moeder. Door een combinatie van geboorteregisters, kiezerslijsten en sociale media slaagde ik erin ze op te sporen. Ik schreef ze – misschien wel de belangrijkste brief die ik ooit geschreven heb. Ze waren stomverbaasd. Mama had gelijk gekregen: haar biologische vader wist niet dat ze bestond. Hij en mijn grootmoeder moeten een korte romance gehad hebben toen hij in Engeland op verlof was voor hij met het Britse leger terugkeerde naar Karachi, in het huidige Pakistan.

De familie is erg gastvrij en behulpzaam geweest. Ze hebben me foto’s gestuurd en een kopie van het militaire dossier van hun vader. Het bevestigde dat hij tot februari 1946 in Londen op verlof was geweest. De familie bevestigde ook de afkomst van Robert Howes, wat mijn theorie bevestigde dat zijn stiefgrootvader zijn vader was.

Ik heb een halfbroer van mijn moeder ontmoet en hoop later dit jaar de rest van de familie te ontmoeten. De ervaring is voor mij heel positief geweest. Het belangrijkste is dat ik het verhaal van mama heb afgerond en daarbij een nieuw verhaal heb ontdekt, terwijl ik ook een aanzienlijk deel van mijn stamboomonderzoek heb voltooid.

Mijn moeder Linda Monger (later Fenley) rond 1956.

Leerervaringen

Als u op een soortgelijke ontdekkingsreis bent en het moeilijk vindt, is mijn advies: geef niet op! Het vinden van verloren gewaande familie vergt tijd en vaardigheid, maar ook geluk. Uw succes hangt af van wie er in de databank zit en misschien van wie op je vragen antwoordt. Er wordt voortdurend DNA ingeleverd – je weet nooit wanneer iemand een test zal doen en voor een doorbraak zorgt die nodig is. Mijn doorbraak kwam van iemand wiens naam ik niet herkende en met wie ik slechts 3,3% van mijn DNA deel (een stiefneef eenmaal verwijderd).

Denk tenslotte aan Sherlock Holmes: ‘Als je alles wat onmogelijk is, hebt geëlimineerd, dan moet wat overblijft, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid zijn.’ De wetenschap liegt niet.

Hartelijk dank aan Lisa voor het delen van haar ongelooflijke verhaal! Als u op zoek bent naar antwoorden over uw familiegeschiedenis, is MyHeritage DNA een uitstekende eerste stap. Bestel uw kit vandaag nog.