Halfzussen die enkele maanden na elkaar zijn geboren, vinden elkaar op 75-jarige leeftijd dankzij MyHeritage DNA
- Door MyHeritageNL
Karen Fry, een MyHeritage-gebruiker uit het Verenigd Koninkrijk, nam het op zich om haar schoonmoeder Sheila te helpen het mysterie van haar afkomst op te lossen. Sheila werd kort na de Tweede Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk geboren en werd onmiddellijk na haar geboorte ter adoptie geplaatst, zonder de identiteit van haar biologische ouders te kennen. Pas toen haar schoondochter besloot de zaak op zich te nemen, kon ze vooruitgang boeken, maar er waren veel obstakels onderweg. Karen liet zich niet afschrikken en dankzij een MyHeritage DNA-test ontdekte Karen niet alleen de identiteit van Sheila’s vader, maar ontdekte ze ook dat Sheila een halfzus heeft – slechts een paar maanden voor Sheila geboren – die in Nederland woont!
Als u ook een geweldige ontdekking heeft gedaan via MyHeritage, deel deze dan met ons!
Zoeken naar aanknopingspunten
Het adoptiedossier van Sheila Fry bevatte de volledige naam van haar biologische moeder, maar de naam van haar biologische vader werd niet vermeld. Haar adoptieouders hadden haar verteld, dat haar biologische vader een Canadese soldaat was die naar Europa was gestuurd om tegen de nazi-bezetting te vechten en enige tijd na het einde van de oorlog naar zijn land was teruggekeerd.
“Toen ik de zoektocht begon, leefden Sheila’s adoptieouders niet meer en was er geen manier om de informatie te verifiëren”, zegt Karen, die getrouwd is met Sheila’s zoon. “De informatie die we hadden was vrij beperkt. Sheila werd geboren in september 1946, een paar maanden na het einde van de oorlog. We konden de eerdere informatie niet verifiëren, of de vader inderdaad een Canadese soldaat was.”
Ook het vinden van de biologische moeder bleek een lastige opgave. De informatiebronnen die meer dan tien jaar geleden op internet beschikbaar waren, waren beperkt. Daarnaast kan het soms onmogelijk zijn om een vrouw te vinden, die na het huwelijk haar naam heeft veranderd. Jaren geleden vond Karen een record op een Australische passagierslijst met de meisjesnaam van de biologische moeder. Uit het dossier blijkt dat deze vrouw Engeland verliet en in 1948 per boot naar Australië reisde samen met een jongetje, nog een kind. Karen lokaliseerde de nakomelingen van dit kind in Australië en belde ze op. Bingo: de details kwamen precies overeen en een DNA-test bevestigde dat het kleine jongetje – inmiddels natuurlijk een volwassen man – inderdaad Sheila’s halfbroer was. Sheila’s biologische moeder was geïdentificeerd.
Maar voor haar biologische vader gold dit niet. “We zijn 8 jaar geleden gestopt met zoeken. We hadden het gevoel dat we tegen een muur aanliepen”, zegt Karen.
Een vergelijkbaar verhaal
Terwijl Sheila en Karen een 75 jaar oud mysterie probeerden op te lossen, hoopte ook Annie IJpelaar uit Nederland op soortgelijke resultaten. Ze werd 75 jaar geleden geboren, slechts een paar maanden voor Sheila, en groeide op bij haar biologische moeder en haar stiefvader.
Annie wist niet dat haar stiefvader niet haar biologische vader was. “In die tijd was het beschamend om erover te praten”, zegt Annie’s zoon Marc. “Op een dag hoorde ze een gesprek tussen familieleden en besefte ze dat er iets mis was. Ze ging naar de kast in het huis waar documenten werden bewaard en zocht naar informatie en vond documenten waaruit bleek dat ze door haar stiefvader was geadopteerd. Later ontdekte ze haar naam van de biologische vader via roddels die haar ter ore kwamen.”
Haar biologische vader was een Canadese soldaat die naar het front werd gestuurd en deelnam aan het bevrijden van Nederland van de nazi-bezetting. “We kenden zijn naam”, zegt Marc. “We wisten dat hij een Canadees was die in de Tweede Wereldoorlog voor de bevrijding van Nederland heeft gevochten, en dat hij waarschijnlijk naar Canada is teruggekeerd. Verder wisten we niets van hem.”
Toen Annie 40 jaar oud was, besloot ze te proberen haar vader te lokaliseren. “Ze zocht en vond iemand die hem misschien kende”, zegt Marc, “maar hij weigerde haar te helpen en alle moeite was tevergeefs. Op een gegeven moment gaf ze het op en accepteerde het ongelukkige feit dat ze niet zou weten wie haar vader was.“
De grap die de zaak oploste
Het keerpunt voor Marc kwam uit onverwachte hoek: een grap tussen neven en nichten die leidde tot een DNA-test. “Mijn neef en ik lachten altijd om de situatie”, zegt Marc. “Dat ik de kleinzoon ben van een held, die Nederland heeft bevrijd. Totdat hij me op een dag een DNA-kit bracht en me vertelde dat het tijd was om mijn heldhaftige opa te zoeken”, lacht Marc.
Marc deed de test en wachtte op de uitslag, die enkele weken later binnenkwam. Er kwam een verrassend bericht binnen in zijn e-mailinbox: er is een DNA-match gevonden. “Ik kijk naar de resultaten en ik kan het niet geloven: wauw, er is een zeer goede match. Ik realiseerde me dat Sheila alleen mijn tante kan zijn – de zus van mijn moeder.”
Om te voorkomen dat zijn moeder zich gekwetst zou voelen, besloot Marc dat zolang hij geen definitief antwoord had, hij het geheim zou houden. “Mijn moeder was al jaren op zoek naar haar vader, dus ik wilde het pas vertellen als ik zelf wist wat er aan de hand was, om haar niet opnieuw teleur te stellen.”
In de tussentijd probeerde hij contact op te nemen met Karen via MyHeritage, maar hij hoorde wekenlang niets van haar en stond op het punt het op te geven. Toen ontving hij eindelijk een e-mail waarin stond dat hij een bericht had ontvangen via MyHeritage. Het was Karen.
“Ik zie ineens een bericht van een onbekende, die in Nederland woont, die me vraagt naar de vader van zijn moeder, die waarschijnlijk een Canadese soldaat was die in Nederland heeft gevochten”, herinnert Karen zich. “Hij liet een telefoonnummer achter, dus ik belde meteen: ‘Dit is precies de informatie die we ook hebben!’, zei ik opgewonden. ‘Er is een match!'”
“Al snel kwam het onderwerp van de Canadese vader ter sprake”, zegt Marc. “Het bleek dat we veel parallelle lijnen in het verhaal hebben – onze verhalen overlappen elkaar.”
Op dat moment besloot hij zijn moeder over alle ontwikkelingen te vertellen. “Ik ging naar haar toe nadat alles duidelijk was. Ik probeerde haar uit te leggen wat er was gebeurd en ze was enorm verbaasd. In het begin vond ze het moeilijk om te geloven dat het allemaal echt was. Het duurde even om haar uit te leggen hoe een DNA test wetenschappelijk werkt en waarom Ik dacht dat we dicht bij het oplossen van haar mysterie waren.” Marc en Karen besloten het DNA van beide zussen te testen om er absoluut zeker van te zijn dat dit inderdaad het verband was. “Het resultaat was eenduidig: zussen”, zegt Marc.
Op dat moment besloten ze dat het tijd was voor een videogesprek. Het was een emotioneel moment waar beide zussen al jaren naar verlangden. “De situatie was bijzonder, een geweldig gesprek”, zegt Marc. “Er waren uitdagingen omdat ze allebei slechthorend waren en de communicatie tussen hen grappig was. Maar ze zien er hetzelfde uit, ze hebben dezelfde hobby’s. Het was fantastisch.”
Dezelfde blauwe jurk
De volgende stap was een echte ontmoeting, in persoon. Marc en Annie nodigden Sheila en haar gezin uit naar Nederland. Wat er op het moment van de ontmoeting gebeurde, had geen van de familieleden verwacht. Toen de deur openging, ontdekten de twee zussen, die elkaar nog nooit eerder hadden ontmoet, dat de outfits die ze die dag hadden gekozen bijna identiek waren!
Bekijk hun allereerste omhelzing ooit:
“De ontmoeting tussen de families was een hoogtepunt”, besluit Karen. “Zodra ze elkaar zagen, en ondanks de taalbarrière, gedroegen ze zich meteen alsof ze elkaar hun hele leven al kenden. Sindsdien hebben we regelmatig contact. Ik ben blij dat ik het voorrecht heb gehad om ze te helpen de cirkel rond te maken na zoveel jaren. Ik wist dat ik haar zou vinden.”
Als u ook een ongelooflijke ontdekking heeft gedaan met behulp van MyHeritage, horen we dat graag! Deel het met ons via dit formulier of e-mail het naar nederland@myheritage.com.
Bestel vandaag nog uw MyHeritage DNA kit om zelf geweldige ontdekkingen te doen!