Zusters herenigd dankzij DNA

Colette Badger, een 66-jarige inwoonster van de stad Denver in Colorado, had altijd al geweten dat ze geadopteerd was. Ze voelde dat ze anders was dan haar ouders en ze wilde altijd al haar geboortefamilie vinden en weten op wie ze leek. Na een aantal mislukte zoektochten in archieven en beroepschriften bij de rechtbank, besloot ze dat een DNA-test het enige was wat nog restte. Haar 55-jarige zoektocht kwam eindelijk tot een einde. Colette vond dankzij haar MyHeritage DNA-test en de hulp van Legacy Tree Genealogists Yvette, haar biologische zus van 75.

Colette vloog naar Tampa Bay in Florida om Yvette te ontmoeten. Bekijk hun ontroerende verhaal en ontmoeting hier:

Colettes zoektocht naar biologische familie

De ouders van Colette hadden nooit voor haar verborgen gehouden dat ze was geadopteerd. Ze zeiden dingen als: “toen we je kregen” in plaats van “toen je geboren werd”. Colette was 10 jaar toen ze in de spullen van haar ouders snuffelde en haar adoptiepapieren vond. Ze ontdekte dat haar geboortenaam Noella was, dat ze van Frans-Canadese herkomst was en dat ze op het moment van haar adoptie een oudere broer, Philip van 11, en twee oudere zussen had: Yvette van 9 en Lorraine van 7.

Toen Colette 18 jaar werd, besloot ze dat het tijd was om dieper te graven. Ze wendde zich tot de rechter in Miami en vroeg om de namen of foto’s van haar ouders. De rechter antwoordde onvriendelijk en zei: “Je ouders hebben je afgestaan en daarmee is de kous af. Volgende onderwerp!

Maar Colette gaf het nooit op. Toen ze in de 20 was zocht ze verder en toen ze in de 40 was probeerde ze inzage te krijgen in de archieven van het ziekenhuis waar ze geboren was en in de gegevens van het adoptiebureau.

Toen Colette 65 jaar was geworden, droeg haar goede vriendin Holly een nieuwe oplossing aan – MyHeritage DNA. Na zes weken kwamen de resultaten terug. Ze maakten ze samen open Colette was sprakeloos – ze had geen Franse roots maar ontdekte dat ze voor 80% Iers was! Haar adoptieouders hadden haar al die jaren verzekerd dat ze Frans was. Haar ouders noemden haar Colette omdat ze dachten dat ze Frans was en deden haar zelfs op Franse bijles. Ze had haar hele middelbareschooltijd Frans in haar pakket gehad. Ze droomde zelfs in het Frans!

Wie schetst mijn verbazing toen ik ontdekte dat ik voor bijna 80% Iers was! Ik was er kapot van dat ik helemaal geen Franse roots had. “Ik ben niet Frans? Oké, wat ben ik dan wél? Dat kleine beetje dat ik over mijn herkomst wist, was helemaal verkeerd. Dat deed me besluiten om nu eens echt uit te laten zoeken waar ik vandaan kom.

MyHeritage verwees Colette naar Legacy Tree Genealogists, een dienstverlener op het gebied van genealogie en DNA-onderzoek. Carolyn, van het Legacy-team, werd de projectmanager van Colette. Samen bepaalden ze het doel van Colette om haar ouders en familie te vinden.

Een paar maanden later kreeg Colette een telefoontje van Carolyn en veranderde haar leven voorgoed.

Carolyn belde om me te vertellen dat ze had ontdekt dat mijn moeders meisjesnaam Noella St. Laurent was. Ik kon niet meer stoppen met huilen, toen ik wist dat ik naar mijn biologische moeder was vernoemd. Naarmate de dagen verstreken, kreeg ik steeds meer informatie van Legacy Tree. Behalve informatie over mijn ouders, hoorde ik dat ik een broer en een zus had die nog in leven waren. Het team van Legacy Tree Genealogists vond precies waarom ik had gevraagd – ze vonden mijn geboortefamilie!

Colettes dichtstbijzijnde genetische match op MyHeritage deelde genoeg DNA met haar om een volle neef, een halve neef of een achterneef te zijn. Vanwege het leeftijdsverschil veronderstelde Carolyn dat het een achterneef was. Bovendien had hij als zijn overgrootouders Joseph St. Laurent (1916-1989) en Noella Roy (1922-2005) opgegeven.

Aan de hand daarvan wist Carolyn Noella’s overlijdensbericht te vinden. Noella had haar kinderen Phillip, Yvette en Loraine genoemd. Alle namen werden bevestigd door de informatie over Colettes adoptie: leeftijd, locatie, beroep etc.

Met behulp van andere genetische matches en documentenonderzoek hielp Carolyn Colette met het uitbreiden van haar stamboom. Ze trok de vaderlijke en moederlijke lijn drie generaties door tot in Frans-Canada. Haar voorouders migreerden tijdens de Ierse hongersnood vanuit Ierland naar Frans-Canada. Eindelijk viel de 80% Ierse etniciteit die ze in haar MyHeritage DNA-resultaten had ontvangen op haar plaats.

Carolyn had nog meer informatie over haar biologische familie. Haar zus Loraine was al overleden, maar Yvette en Philip waren nog in leven.

Colette wachtte tot de tijd rijp was om contact te zoeken. Ze verzamelde al haar moed en opende het contact via een nicht die ze had doorgekregen. Aan deze nicht, Lisa, vertelde ze het verhaal van het adoptiebureau. Colette hoopte dat Lisa de informatie aan haar broer en zus zou doorgeven.

Yvette ontdekt haar zusje

Yvette zal nooit de dag vergeten waarop Lisa haar het nieuws vertelde.

Lisa las me de tekst voor van iemand die beweerde dat ze de baby was die al die jaren geleden overleden zou zijn. Ik had nooit aan iemand iets verteld over de laatste zwangerschap van mijn moeder, over hoe ze met lege armen was thuisgekomen, niet aan mijn kinderen en niet aan andere familieleden, maar ik wist dat we iets op het spoor waren.

Yvette vertelt hoe verbaasd ze was om na al die tijd over haar zus te horen.

Ik woonde samen met mijn ouders en mijn broer en zus in Miami. Mijn broer was 18 maanden ouder en mijn zusje twee jaar jonger dan ik. Toen mijn moeder zwanger was, was ik 9. Ze gingen voor de bevalling naar het ziekenhuis maar ze kwamen zonder baby thuis. Ik herinner me dat ik mijn armen vragend in de lucht hield: “Waar is de baby?”

Yvette legt uit dat haar ouders behoorlijk streng waren. Toen ze vertelden dat haar zusje doodgeboren was, had ze dat geen moment in twijfel getrokken. Ze vroeg nooit verder en kan zich niet herinneren dat er ooit nog over de baby is gesproken. Het leven ging door.

Achteraf gezien waren er kleine dingen waaruit bleek dat de hele situatie niet klopte. Ze kan zich niet herinneren dat er ooit voorbereidingen voor de baby waren getroffen: geen wieg, geen babykleertjes, geen luiers. Ze weet ook nog dat ze zich afvroeg waarom er geen dienst of begrafenis was geweest. Hoewel de baby nooit meer ter sprake kwam, schoten er toch soms gedachten door haar heen. Was ze nog ergens?

Yvette werd ouder en kreeg zelf vier kinderen. Ze dacht er steeds minder over na. Alles veranderde toen haar nichtje Lisa contact met haar opnam om te bevestigen dat haar zusje echt nog leefde en haar graag wilde ontmoeten.

Colette en Yvette ontmoeten elkaar voor het eerst

Colette had vier maanden contact via FaceTime, voordat ze eindelijk naar Tampa Bay kon vliegen om haar zus Yvette en haar familie te ontmoeten. Yvette wachtte op het vliegveld om haar zusje te ontmoeten.

De twee waren allebei volledig in de wolken met de hereniging na zoveel jaren.

Colette vertelt: “Ik heb nu twee families. Ik hou zielsveel van beide families, maar verschillend. Je moet een aangenomen kind zijn om dat te kunnen begrijpen.”

Zowel Colette als Yvette danken zowel MyHeritage als Legacy Tree Genealogists voor hun geweldige werk. Een 55 jaar oude droom is uitgekomen: ze heeft een foto van haar echte ouders gezien en de zus ontmoet die ze hoopte te hebben.

De genealogen van Legacy Tree hebben veel ervaring in het helpen herenigen van families. Ze kunnen u inzicht in uw DNA-matches bieden en onbekende familieleden voor u opsporen. Bezoek www.legacytree.com/myheritage voor een gratis eerste advies en lees alles over de exclusieve aanbiedingen voor MyHeritage-gebruikers.