Vorig jaar ontdekte ze het geheime verleden van haar grootmoeder. Dit jaar identificeerde ze haar mysterieuze biologische grootvader
Onderzoek doen naar je familiegeschiedenis is een geschenk waar geen eind aan komt – vooral voor Stephanie Gustys. Vorig jaar publiceerden we het ongelooflijke verhaal van hoe een DNA match Stephanie hielp om meer te weten te komen over een verleden waarover haar getraumatiseerde grootmoeder nooit met haar had kunnen praten.
Maar daar bleef het niet bij! Stephanie reageerde onlangs op een van onze Instagram posts en meldde dat ze opnieuw een ontdekking had gedaan. We namen meteen contact met haar op om er alles over te horen.
Samengevat: Stephanie’s grootmoeder van vaderskant, Stefanija, werd geboren in Litouwen. Op 17-jarige leeftijd, tijdens de Tweede Wereldoorlog, was ze door de Duitsers bij haar familie weggehaald en vervolgens in dwangarbeiderskampen geplaatst. Na de oorlog werd Stefanija overgeplaatst naar een Brits ontheemdenkamp, waar ze zwanger werd van Stephanie’s vader. Kort daarna trouwde ze met Stephanie’s grootvader en ze kregen daarna nog een kind. De familie week uiteindelijk uit naar Canada.
“Ze kwamen Canada binnen via Pier 21 in Halifax, Nova Scotia,” vertelt Stephanie. “Hier werd mijn vader in afzondering geplaatst uit angst voor tyfus. Een babyfoto van mijn vader toont een zuigeling in wollen kleren, met een erg opgezwollen buikje van de honger.”
Stephanie’s vader in Duitsland in zijn wollen pakje, met een opgezwollen buikje als gevolg van ondervoeding.
Stephanie ontdekte onlangs, via het Arolsen Archief in Duitsland, dat de ontheemden kleding kregen van de Duitse bevolking voor de reis naar hun nieuwe bestemmingslanden. “Ik had me altijd verbaasd over een foto die ik heb van mijn opa en andere Litouwers, die er erg knap uitzien in nette maar slecht zittende pakken, op het schip uit Duitsland. Nu weet ik hoe ze aan die kleren kwamen.”
Stephanie’s Litouwse grootvader, onderweg uit Duitsland met andere Oost-Europese mannen. Foto bijgewerkt en ingekleurd op MyHeritage.
Nog een foto van de Litouwse vluchtelingen op de boot naar Halifax, bijgewerkt en ingekleurd op MyHeritage.
“Mijn vader was er altijd van uitgegaan dat de Litouwse echtgenoot van zijn moeder zijn biologische vader was,” zegt Stephanie. “Toen mijn vader als volwassene zijn geboorteakte aanvroeg bij de Duitse overheid, was hij erg verbaasd te zien dat er geen vader stond vermeld.”
Stephanie probeerde haar vader te helpen de identiteit van zijn vader te achterhalen. Dat bleek een onmogelijke taak, … totdat er DNA testen beschikbaar kwamen.
“Ik deed een DNA test en uploadde die naar MyHeritage,” zegt Stephanie. “Ik had altijd aangenomen dat mijn mysterieuze grootvader Litouws was. Maar MyHeritage onthulde dat ik amper 25% Litouws ben, met ongeveer 25% Britse herkomst, die afkomstig moet zijn van mijn grootvader van vaderskant.”
Stephanie had een heleboel DNA matches die ze niet in haar stamboom kon plaatsen en ze vroeg zich af of die haar mogelijk naar haar mysterieuze grootvader konden leiden. Ze deed een oproep op een Facebook-groep, waarop ene Alexandra Dixon reageerde. Alexandra sorteerde de DNA-matches van Stephanie en wees de matches aan die verwant leken aan de vermiste grootvader. Binnen een paar dagen vond ze een aantal DNA-matches met voorouders in Lancashire, van wie sommigen de achternaam Wolstenholme hadden – een veel voorkomende naam in Lancashire, met veel mensen die afstammen van de oorspronkelijke familie in het gebied. Dat leek veelbelovend, maar helaas waren de matches te ver verwijderd om de connectie te kunnen traceren.
Een paar maanden later dook er een DNA match in Engeland op die veel dichterbij was en die via haar grootvader familie van Stephanie leek te zijn. Stephanie stuurde de match een bericht, maar ze bleef twijfelen aan de connectie.
Afgelopen zomer plaatste Stephanie een nieuwe oproep via de Facebook-groep en ditmaal kwam Richard Rohan haar te hulp. “Nadat hij bijkomend onderzoek had gedaan naar mijn DNA-matches, had Richard nog een aantal matches gevonden die Wolstenholme-voorouders hadden,” zegt Stephanie. “Dus schreef ik terug naar mijn DNA-match in Groot-Brittannië en vroeg haar of ze die naam kende. Ze antwoordde dat het de meisjesnaam van haar overgrootmoeder was, en gaf me ook de namen van de broers en zussen van haar overgrootmoeder. Eén naam sprong eruit: Wilfred Wolstenholme. Wilfred was ook de naam van mijn vader!”
Alexandra ging weer aan de slag en zij en Richard werkten ijverig samen om de Wolstenholme connectie grondig uit te zoeken. Ze vonden zelfs een tak die zich niet ver van waar Stephanie nu woont, had gevestigd. “Deze nieuwe match deelde net de juiste hoeveelheid DNA met mij om aan te geven dat haar overgroot-oom Wilfred inderdaad mijn grootvader kon zijn,” zegt Stephanie. “We zijn er nu voor 99% zeker van dat Wilfred mijn grootvader van vaderskant was. Maar om dat te bevestigen, zouden we het liefst een directe afstammeling van hem vinden en testen.”
“Helaas is mijn vader overleden zonder ooit te weten wie zijn vader was,” zegt Stephanie. “Hij piekerde er voortdurend over en bleef zoeken naar wie hij was. Het is een min of meer gelukkig eind. Ik hoop nog wel in contact te komen met familieleden via de Wolstenholme-lijn, maar intussen ben ik vooral bijzonder goed bevriend geraakt met mijn twee zoekengelen, Richard en Alexandra.”
Doe vandaag nog een MyHeritage DNA test – wie weet wat u nog meer over uw familie ontdekt!
