Na ruim 60 jaar kwam ik erachter wie mijn biologische moeder was en kreeg ik contact met 6 halfbroers en -zussen

Susan Towers werd als baby geadopteerd en verlangde ernaar de identiteit van haar biologische moeder te kennen. Toen ze meer dan 60 jaar oud was, deed ze een MyHeritage DNA-test en kreeg ze een match met een halfzus van haar moeder.

Dit is het verhaal van Susan:

Ik was meer dan 60 jaar oud toen ik erachter kwam wie mijn biologische moeder was, en nooit in een miljoen jaar had ik ooit gedacht dat ik er ooit achter zou komen.

Mijn leven begon met een privétransactie in Los Angeles, vertelde mijn geadopteerde moeder me toen ik jong was. Ik was het geheim tussen een advocaat, een dokter, een jonge vrouw en mijn adoptieouders. Ik was het enige kind dat ze adopteerden.

Ik heb me mijn biologische moeder voorgesteld, een jonge vrouw alleen in een klein privé-ziekenhuis in Culver City, die de beslissing moet nemen om een pasgeboren baby af te staan. Ik heb me voorgesteld dat ze afscheid van me nam en heb altijd haar pijn en verdriet rond mijn geboorte gevoeld.

Toen ik 20 jaar oud was, vertelde mijn geadopteerde vader me dat mijn biologische moeder als verpleegster werkte en joods was. Op dat moment vermoedde ik dat hij wilde dat ik dacht dat ik Joods was, en geloofde hem niet. Een paar jaar later, nadat hij stierf, vertelden zijn neef en zijn beste vriend me allebei dat ik zijn geheime kind was. Sinds die tijd geloofde ik dat ik joods was en begon ik zijn verleden te onderzoeken. Hij was een overlevende van de holocaust, een man die diende bij de partizanen die tegen de Duitsers vochten. Zijn verhaal werd het mijne. Ik had identiteit en wortels.

Maar mijn verloren biologische moeder bleef in mijn hart. Ik verlangde ernaar te weten wie ze was en vroeg me af of ik broers of zussen had.

De DNA-test die ik heb gedaan heeft een effect op mij gehad dat ik nog steeds niet heb kunnen verwerken.

Via MyHeritage werd ik gematcht met een halfbroer van moederskant. Ik nam contact met hem op en uiteindelijk hebben we gereageerd. Er ging een venster open naar mijn echte identiteit.

Mijn respect voor de privacy van mijn biologische moeder en voor de privacy van haar familie weerhoudt me ervan haar naam en de namen van mijn halfbroers en -zussen te delen. Ze stierf enkele jaren geleden, maar ik heb twee halfzussen en vier halfbroers, die allemaal contact met me hebben opgenomen alsof ik een verloren familielid ben. Ik ben zo gezegend. Een van mijn zussen is er zeker van, dat mama’s ziel ervoor heeft gezorgd dat al haar kinderen bij elkaar zijn gebracht.

Ik ben verwekt toen mijn moeder een jonge, ongehuwde verpleegster was in New York City. En nee, niet joods, maar katholiek. Ze ging naar Los Angeles om mij te krijgen en keerde toen terug naar de oostkust. Vier jaar later trouwde ze en kreeg toen zes kinderen.

Een van mijn halfbroers zegt dat er verdriet over haar was voordat ze stierf, en ik moet me afvragen of het was omdat ze een kind moest opgeven. Ik kan het me als moeder zelf niet voorstellen. Een van mijn halfzussen woont op 30 minuten rijden van mij, en we komen vaak samen. Ze zegt dat ik erg op onze moeder lijk; zelfs mijn maniertjes en stem lijken op die van haar.

Een recent portret van Susan

Ik ontmoette haar en haar man voor het eerst terwijl de rest van de familie nog achterdochtig was. Daarna had ze een groot diner waar twee van mijn broers en mijn andere zus kwamen. Halverwege de maaltijd wisten ze dat ik hun zus was. Daarna hebben nog een paar familieleden ook hun DNA-test gedaan om te zien of er een match was, en het was precies hetzelfde.

Ik kijk naar de foto van mijn biologische moeder en ik zie mezelf. Toen ik mijn halfbroers en -zussen ontmoette, zag ik mezelf ook in hen. Ik kan het gevoel niet beschrijven, aangezien ik in mijn leven nog nooit op iemand anders heb geleken. Ik heb nooit echt in de familie gepast die mij heeft geadopteerd. Ik voelde me altijd een buitenstaander.

Ik droom af en toe over mijn biologische moeder. Ik zie haar gezicht en geloof echt dat ze wilde dat ik gevonden werd. Maatschappelijke normen zorgden ervoor dat zij geen informatie over mijn identiteit deelde. Meer dan 60 jaar geleden was er geen transparantie. Zoveel mensen moesten hun hart verbergen. Ik kan me voorstellen dat ze ook niet wilde dat haar man de waarheid wist. Hij is ook overleden.

Het DNA toonde een pijnlijk feit aan dat ook ten grondslag ligt aan mijn geheime geboorte. Mijn geadopteerde vader was niet mijn biologische vader. Wie weet waarom de leugen werd verteld, waarom ik zoveel jaren moest leven met die leugen totdat het een deel van mijn identiteit werd.

Ik heb mijn biologische moeder gevonden, maar ben mijn biologische vader verloren. Hij blijft een geheim, en tot nu toe niet te vinden.

Susan is een professioneel schrijver en werkt aan een memoires over haar verhaal. Veel dank aan Susan voor het delen van haar reis met ons. Als u een geweldige ontdekking heeft gedaan met MyHeritage, horen we dat graag! Deel het met ons via dit formulier of stuur een e-mail naar E: nederland@myheritage.com.