Neven en nichten vinden elkaar nadat hun families 100 jaar gescheiden waren

In 1924 stond mijn grootvader Aaron, een gerespecteerd muzikant en pianostemmer, voor een moeilijk kruispunt. Zijn zus, Shaina, verloor haar familie tijdens de onrust van de Russische Revolutie en koos ervoor om hun verwoeste thuisland te verlaten voor Qingdao, China. Aaron en zijn familie woonden in Moskou, waar ze zich vestigden nadat ze Elisavetgrad (Kropyvnytskyi), Oekraïne, hadden verlaten, na de communistische revolutie en anti-Joodse rellen die daar plaatsvonden. Het leven in de vroege jaren 1920 was moeilijk. Gedreven door hetzelfde gevoel van urgentie en nood volgden Aaron en Katerina Aarons zus van Moskou naar China.

Alex Schneider

De reis naar China was zwaar en omvatte lange reizen per trein en schip. Aaron en Katerina vreesden dat hun jonge kinderen de ontberingen van de reis niet zouden doorstaan. Daarom besloot mijn grootvader de overgang in twee fasen te splitsen: in de eerste fase zou Aaron hun twee oudste kinderen meenemen — de 7-jarige Mina en de 5-jarige Rem, mijn vader. In de tussentijd zouden Katerina en de jongere kinderen — de 3-jarige Simon en de baby Fania — in Moskou blijven. Het plan was dat nadat Aaron zich in China had gevestigd, de rest van de familie zich zou aansluiten.

Dit plan ging mis met de vestiging van Stalins heerschappij en zijn besluit om de Sovjet-Unie van de buitenwereld te scheiden. Katerina en de kinderen konden Moskou niet verlaten en de communicatie tussen de delen van de familie nam gedurende meerdere jaren af ​​totdat deze volledig werd afgesneden, waardoor Aaron en de twee oudste kinderen alleen in China achterbleven en Katerina en de jongere broers en zussen zonder hun vader in Moskou.

Mijn vader en zijn zus wisten de rest van hun leven niet wat er met hun moeder en jongere broers en zussen was gebeurd. De scheiding was buitengewoon pijnlijk en had een diepe impact op hen. Ze groeiden op zonder moeder. Hun vader was druk bezig om te overleven en een gezin te onderhouden in een vreemd land en hun tante, die geen kinderen had, probeerde zo goed mogelijk voor de broers en zussen te zorgen.

Verdergaan vanuit China

Na de communistische revolutie eind jaren 40 en begin jaren 50 werden veel Joden gedwongen China te verlaten. Mina en haar man Mark kregen hulp van het Jewish Agency en vestigden zich in Israël. Mijn vader, Rem, bracht een aantal jaren door in India voordat hij zijn zus naar Israël volgde, waar hij mijn moeder, Ruth, ontmoette en trouwde. Mijn grootvader Aaron verhuisde naar een verzorgingshuis in Vevey, Zwitserland, aan de oevers van het Meer van Genève.

De levenservaringen van mijn vader maakten hem een ​​betere en gevoeliger, betrokkener en zorgzamere ouder. Samen met mijn moeder, die haar vader verloor toen ze 10 jaar oud was en met de hulp van mijn grootmoeder van moederskant, Hana — die ook als draagmoeder voor mijn vader diende — voedden zij mij en mijn jongere zusje Avital op met veel liefde en aandacht.

De scheiding van hun moeder en jongere broers en zussen had een diepe impact op de zielen van Mina en Rem. Het mysterie van de scheiding van de familie, dat meer dan een eeuw duurde, werd een integraal onderdeel van hun levensverhaal. De rest van hun leven probeerden ze dit verhaal te delen met de volgende generatie, in de hoop en het geloof dat het ooit zou worden opgelost.

Het mysterie oplossen

Mijn reis om dit familiemysterie op te lossen begon toen ik probeerde de familieleden van mijn grootmoeder, Hana Olitsky née Landau, te vinden, die in Odessa bleef nadat zij en de familie van haar man in 1924 naar Israël emigreerden. Roey, mijn jongste zoon, werd ook besmet met het genealogie virus en we begonnen samen te werken aan het onderzoeken van onze familie. De afgelopen 15 jaar hebben we de stamboom op MyHeritage kunnen opbouwen en uitbreiden.

Onlangs besloot ik te zoeken naar de jongere broer van mijn vader, Simon (Semen), die in 1920 in Elisavetgrad werd geboren en 3 jaar oud was toen mijn vader naar China vertrok. Ik vond niets opmerkelijks in mijn zoekopdracht. Toch stuurde MyHeritage me een week later een e-mail met een nieuw zoekresultaat: ze hadden een record gevonden in de herdenkingssite van het Sovjetleger waarin soldaten werden gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog, met details die overeenkwamen met mijn zoekopdracht.

De vondst bij MyHeritage was de cruciale sleutel tot het vinden van de rest van de familie. We vonden de gegevens van zijn moeder (mijn grootmoeder), die zijn overlijden meldde en we vonden haar graf.

Het graf van Katerina Schneider Ravsky, de vermiste grootmoeder in Moskou

Contact maken met een lang verloren neef

Het bestand leidde tot een reeks doorbraken die resulteerde in het vinden van contactgegevens van Michael Kogan, de zoon van de zus van mijn vader, Fania (later Francesca genoemd).

Ik belde hem. “Hallo, dit is Alex Schneider uit Israël. Zegt de naam Schneider u iets?”

“Ja,” antwoordde hij, “Schneider is de meisjesnaam van mijn grootmoeder. Toen ze met mijn grootvader trouwde, was haar achternaam Schneider.”

“Nee,” corrigeerde ik hem. Schneider was niet haar meisjesnaam, maar de achternaam van haar eerste man.”

“Ik wist niet dat ze een eerste man had,” zei hij.

“En wist je dat ze nog meer kinderen had?” vroeg ik.

“Nee, maar ik weet niet veel, en ik vermoed dat mijn 71-jarige zus meer weet dan ik,” zei hij, eraan toevoegend dat hij net terug was van een bezoek aan Israël twee weken eerder. “Ik ga morgen naar mijn zus en dan bellen we je,” beloofde hij. De volgende dag sprak ik met zijn zus, Miriam. Ze was meerdere keren in Israël geweest zonder te weten dat ze hier familie had.

De details samenvoegen

Miriam vertelde me dat toen haar moeder 16 jaar oud was, haar moeder — onze grootmoeder Katerina — haar belde en vertelde dat Israel Ravsky, de man die haar vanaf jonge leeftijd als dochter had opgevoed, niet haar vader was. Katerina legde uit dat ze Fania onder de naam van Israel hadden geregistreerd omdat dit hen bepaalde rechten gaf, aangezien hij een verplichte werknemer was. Israel voedde Fania en later haar dochter Miriam op en kocht zelfs een piano voor haar. Miriam was er zeker van dat hij haar biologische grootvader was. Toch vertelde haar moeder haar toen ze 17 werd dat ze een Schneider was: “Ravsky is niet je biologische grootvader,” zei ze tegen Miriam. “En we weten niets over je biologische grootvader, Aaron Schneider.”

Dankzij de link die MyHeritage maakte, werd het mysterie eindelijk opgelost door details samen te voegen en familiebanden te identificeren die in de loop van de tijd waren vergeten. Mijn nichtje Miriam stuurde ons veel familiefoto’s, waarvan we er veel nog nooit eerder hadden gezien, waaronder foto’s van mijn grootmoeder en kinderfoto’s van mijn oom Simon.

De missie was volbracht: we vonden onze grootmoeder, de broer en zus van mijn vader en haar nakomelingen. De hereniging van het gezin 100 jaar na de scheiding zorgde voor grote opwinding aan beide kanten: bij Francesca’s kinderen, die een familie vonden waarvan ze niet wisten dat ze bestond, en bij ons, mijn neven en nichten en mijn zus. We hebben ervoor gezorgd dat we tot op de dag van vandaag contact houden.

Hartelijk dank aan Alex voor het delen van dit ongelooflijke verhaal met ons! Als u ook een geweldige ontdekking hebt gedaan via MyHeritage, horen we dat graag. Deel het met ons via dit formulier of stuur ons een e-mail op stories@myheritage.com.