Wanda Nowak – Een Verhoord Gebed: Ik Vond Mijn Echte Vader met MyHeritage DNA

De vader die ons heeft opgevoed, was geen aardige man. Hij was een alcoholist en gewelddadig. Mijn moeder scheidde van hem toen ik 7–8 jaar oud was en hij verhuisde naar Californië om onder de alimentatieverplichting uit te komen.

Een paar jaar geleden bedachten mijn broers en zussen en ik dat we DNA konden gebruiken om te kijken of we misschien halfbroers of -zussen in Californië hadden. Dus besloten we om DNA-kits te kopen en het te proberen.

We kochten de kits op Vaderdag 2018. Er was een speciale actie, dus ik kocht er een heleboel. Ik gaf er een aan mijn tante, de zus van mijn moeder. Ik wilde niet dat ze in een reageerbuis zou spugen, omdat ik aannam dat ze dat vies zou vinden en zou weigeren — dus kocht ik MyHeritage DNA, omdat het prettiger en makkelijker is om met een wattenstaafje een wangslijmvliesmonster te nemen.

De resultaten kwamen binnen op 3 november 2018. In eerste instantie lette ik helemaal niet op de DNA-matches, maar alleen op de etniciteit. Ik was verbaasd dat mijn broer en ik verschillende afkomst hadden, dus belde ik de klantenservice en sprak met een medewerker van MyHeritage. Ik vertelde hem dat er iets onduidelijk was aan de resultaten. Hij bekeek mijn account en legde me uit hoe ik de DNA-matches-pagina kon openen.

Ik bekeek de resultaten: al mijn broers en zussen bleken halfbroers en -zussen te zijn. Ik zei tegen de medewerker: “Oh, jullie programma klopt niet.”

“Nee, mevrouw,” antwoordde de medewerker, “het klopt wel.”

Ik was altijd al een beetje anders

Mijn moeder was overleden, dus ik kon het haar niet vragen en had geen antwoorden. Na een paar dagen huilen en verwarring vroeg ik mijn tante of zij wist wie mijn biologische vader was. Aan de andere kant van de telefoon bleef het stil. Ik besefte dat er iets aan de hand was.

Mijn tante vertelde me dat ze haar hele leven al dacht dat ik een andere vader had dan de andere kinderen. Ik speelde en gedroeg me anders. Ze zei dat mijn moeder ooit een relatie had met een man die veel ouder was dan zij en bekendstond als “Dutch.” Verder had ze geen informatie.

Achteraf gezien was ik altijd al een beetje anders dan mijn broers en zussen. Ik was handig, wist hoe ik dingen moest repareren en bracht veel tijd door bij opa en oma. Ineens begon alles op zijn plek te vallen.

Omdat ik geen directe matches had die me naar de kant van mijn vader konden leiden, sloot ik me aan bij een Facebook-groep genaamd NPE — not parent expected. Daar legden ze me uit dat er alleen een match kan zijn als beide partijen zich in dezelfde genetische database bevinden. Dus deed ik tests bij alle mogelijke bedrijven, uploadde mijn DNA naar verschillende databases en wachtte af. Elke dag bad ik tot God dat ik op zijn minst de naam van mijn vader zou achterhalen — omdat ik aannam dat de kans dat hij nog leefde, op ruim 90-jarige leeftijd, erg klein was.

Mijn kleindochter bood aan om me te helpen. Ze kreeg alle wachtwoorden voor mijn accounts en doorzocht alle beschikbare informatie. In februari zei ze dat ik een match had met een achterneef (1st cousin once removed). Met wat genealogisch speurwerk wist ze een 91-jarige man op te sporen die duidelijk familie van mij was aan mijn vaders kant en in Florida woonde.

‘Zou u mijn biologische vader kunnen zijn?’

Ik schreef hem een brief en verstuurde die per post. In de brief vertelde ik wie ik was en waarom ik contact met hem opnam: om te zien of hij iemand kende die in 1954 een relatie had met mijn moeder. Ik dacht dat hij misschien een oudere broer of neef had die dat had gedaan, omdat hij zelf maar drie jaar ouder was dan mijn moeder en niet “veel” ouder.

Een paar dagen gingen voorbij, en op 21 maart 2024 ging mijn telefoon; er was een man aan de lijn. We praatten eerst wat, en toen vroeg ik hem:

“Weet u of iemand in 1954 een relatie had met mijn moeder, Elaine King?”

“Ik!” antwoordde hij.

Ik vertelde hem dat mijn tante had gezegd dat mijn moeder een relatie had met iemand genaamd Dutch.

Hij zei: “Dat ben ik! Ik heb die naam in jaren niet meer gehoord!”

Ik vroeg: “Zou u misschien mijn biologische vader kunnen zijn?”

Hij zei: “Dat zou kunnen.”

Toen vroeg ik hem of hij bereid was een DNA-test te doen. Hij zei: “Natuurlijk, ik heb al vier kinderen. Ik zou er best nog een willen.”

Ik had nog DNA-kits over, dus ik stelde voor om er een naar hem op te sturen. Hij stemde daar graag mee in.

Mijn dochter stuurde de kit zo snel mogelijk op. Hij deed de test en stuurde deze naar het lab. Een paar weken gingen voorbij en op 19 april kwam de onmiskenbare uitslag: Vader!

Wanda’s biologische vader

Een verhoord gebed

Op Vaderdag besloot ik hem te verrassen en ontmoette ik hem voor het eerst.

Ik omhelsde de man wiens identiteit ik 5,5 jaar lang had gebeden te kennen, en ik zong een lied voor hem in zijn kerk.

Ik kreeg de kans om hem te kussen, te knuffelen en samen met hem naar voetbal en golf te kijken. Ik voel me gezegend dat ik deze kans heb gekregen. God verhoort gebeden.

Hij is het complete tegenovergestelde van de vader die ik als kind had: hij drinkt niet, rookt niet. Knuffelt, houdt van me, en zorgt voor me. We praten bijna elke dag aan de telefoon en hij begint het gesprek altijd met: “Wat is er vandaag nieuw, lieverd?”

Wanda ontmoet haar vader voor het eerst

In februari zien we elkaar weer. Ik ga hem bezoeken samen met een deel van mijn familie en zijn verjaardag (22 februari) met hem vieren, en hij viert mijn verjaardag (23 februari) met mij — onze eerste verjaardagen samen! Daarna zullen we samen met een deel van zijn nieuwe familie vieren en zal hij een aantal van mijn kinderen en kleinkinderen ontmoeten — zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Ik ben echt gelukkig en gezegend. 😇

Veel dank aan Wanda voor het delen van dit geweldige verhaal — en haar prachtige zang — met ons! Als jij ook een ongelooflijke ontdekking hebt gedaan met MyHeritage, horen we dat graag. Deel je verhaal met ons via dit formulier of stuur ons een e-mail op stories@myheritage.com.