Ik heb dankzij een MyHeritage DNA test de geheime biologische vader van mijn vader gevonden

MyHeritage gebruiker Robyn Trickel Barret Dowd is verslingerd aan genealogie sinds haar dochter op de middelbare school een werkstuk over de familie moest maken. Robyns genealogische onderzoek nam een rare wending toen een familielid in een onnadenkend moment iets zei waardoor ze een pijnlijk familiegeheim zou blootleggen. Vastbesloten om alles tot op de bodem uit te zoeken, begon Robyn aan een grondig DNA-onderzoek, totdat ze eindelijk antwoorden ontving … en een paar nieuwe verwanten. Dit is haar verhaal.

Het begon allemaal rond 2004 toen mijn halfzus me in een kwade bui vertelde dat ik haar uit de stamboom moest halen, waar ik in de twintig jaren daarvoor zo hard aan had gewerkt. “Trouwens”, flapte ze eruit, “je volgt toch de verkeerde familie!”

Wat bedoelde ze daar nou mee?

De stamboom in kwestie ging terug tot de Newgate gevangenis in Londen. Een voorouder was daar schuldig bevonden en werd in 1743 op transport gezet naar een plantage in Virginia. Vertelde ze met nu dat deze voorouder niet echt mijn voorouder was?

Ons beider vader was helaas overleden, maar mijn stiefmoeder was er nog, dus belde ik haar op om te vragen wat mijn halfzuster had bedoeld. Mijn stiefmoeder antwoordde dat het allemaal verleden tijd was en dat ze geen zin had om oude koeien uit de sloot te halen.

Met andere woorden: mijn halfzuster had de waarheid gesproken.

Oude koeien uit de sloot halen 

Mijn volgende actie was dat ik mijn vaders enige nog levende zus opbelde. Zij vertelde me een familiegeheim dat ze kende: één van de vijf broers en zussen was niet van haar vader! Ze barstte aan de telefoon in huilen uit en bekende me dat ze altijd het gevoel had dat zij diegene was, aangezien haar ouders kort na haar geboorte waren gescheiden.

Ik moest dit tot op de bodem uitzoeken.

Ik had de jaarlijkse Southern California Genealogy Jamboree bezocht om mijn onderzoeksvaardigheden te verbeteren. Tijdens dat evenement volgde ik een lezing van Bennett Greenspan, die over genetica sprak. Ik zat stijf op mijn stoel, toen ik hoorde wat hij te vertellen had.

Als ik twee mannen in mijn familie kon testen, zou ik er misschien achter komen wie wie was.

Van mijn grootmoeder van vaderskant waren er op dat moment nog twee mannelijke afstammelingen in leven. Eerst moest ik hun het nieuws brengen dat één van hun vaders misschien geen Trickel is. De eerste vraag van mijn neef was: “Hoe komen we daarachter?” Ik antwoordde dat, als we geluk hadden, hij óf mijn broer met een andere familie zou matchen en dat we dan ons antwoord zouden hebben.

Ik kocht twee testkits en stuurde er een naar onze neef. Ik was van plan om mijn broer op zijn zestigste verjaardag te bezoeken en hem dan de testkit te geven. Helaas kreeg ik begin juni een telefoontje van mijn schoonzuster. Ze vertelde me dat mijn broer die ochtend was overleden. Ik boekte mijn ticket om en nam die nacht nog het vliegtuig, met de testkit in mijn tas. Het mortuarium was bereid om een DNA-monster van mijn broer af te nemen. Ze vertelden me dat ze dat wel vaker deden en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar ik maakte me wél zorgen. Mijn broer zou gecremeerd worden en wat als zijn test in de post zou zoekraken? Ik heb de tandenborstel van mijn broer gepakt en die voor alle zekerheid in een afsluitbaar plastic zakje meegenomen!

Een paar maanden later ontvingen we antwoord op onze vraag. Mijn vader was geen Trickel, hij was een Barlow. Er was een directe match gevonden met een Barlow in Georgia.

Toen ik het mijn tante vertelde, moest ze opnieuw huilen. Ik denk dat ze zichzelf al die jaren de schuld had gegeven van de scheiding van haar ouders. Ze droogde haar tranen en zei: “Ik ben nog steeds je tante!” En natuurlijk was ze dat.

Op zoek naar mijn grootvader

Nu we het antwoord hadden, rees er een nieuwe vraag: hoe ga ik uitzoeken welke Barlow mijn grootvader was?

We wisten het volgende: Mijn grootmoeder woonde in de tijd dat mijn vader werd verwekt in een tentenkamp in de olievelden van Pawhuska in de staat Oklahoma. Zij en haar twee kinderen waren haar man gevolgd voor zijn werk in de olievelden. Haar man werd eind 1923, begin 1924 gearresteerd voor handel in illegale drank en mijn grootmoeder en haar kinderen werden aan hun lot overgelaten. De rest van verhaal laat ik aan de verbeelding van de lezer over, maar mijn vader werd in de tent geboren!

Ik deed onderzoek naar mannen met de naam Barlow in het gebied en vond twee broers in de volkstelling van 1920. Ze werkten allebei in de olie: de ene als voorman, de andere als boorder. Ze werden ook in stadsgidsen vermeld. Ik ging ervan uit dat ik wist wie mijn overgrootouders waren en stelde een stamboom op. Dat was in 2008.

Ik schreef naar de nakomelingen van de voorman. Hun antwoorden varieerden van grote twijfel tot: “Ik heb geen idee wie u bent!” Ik had het gevoel dat de vrouw met wie ik contact opnam de hoorn op de haak gooide, ook al was het op Facebook!

Er gingen jaren voorbij en in de loop der tijd deed ik zelf een DNA-test en wist ik ook de zus van mijn vader, mijn halfbroer, mijn kinderen en mijn in Duitsland geboren schoonzus over te halen om zich te laten testen. Ik heb onze gegevens geüpload naar verschillende websites, waaronder MyHeritage, om het net zo breed mogelijk uit te werpen.

Ik controleerde mijn DNA-uploads iedere week en ontving in september 2018 eindelijk een bericht van MyHeritage. Er waren nieuwe DNA-matches … en daar was hij, de grote doorbraak! 371,1 cMs! Mijn volle neef Barlow! De neef van mijn vader! Zijn vader was overleden en ik denk dat hij daarom ook besloten had om een DNA-test te laten doen. En hij had voor MyHeritage gekozen. Het was officieel bevestigd: de olieboorder was mijn grootvader van vaderskant!

Neef Barlow was net zo opgewonden als ik dat ik hem had gevonden. De familie had geen idee van het bestaan van mijn vader, maar toen Wayne er eenmaal achter was, zijn hij en zijn broer van Oklahoma naar Californië gereden om me te ontmoeten.

Jeff en Wayne (van de doorbraak) Barlow en ikzelf, Robyn Trickel Dowd, 2020

Ontmoeting met Jill Binder, een nicht Barlow, in Oklahoma

Deze zomer hadden we een kleine familiesamenkomst in de stad Owasso, in Oklahoma. Onze neef Wayne Barlow wachtte ons op in Pawhuska, waar mijn vader geboren is. Wayne wilde ons de nalatenschap van de familie Barlow door zijn ogen laten zien. Hij liet ons een brug zien die onze overgrootvader, John Wesley Barlow, kortweg J.W., had laten bouwen. J.W. had een smederij in Caney, in de staat Kansas, waar hij rijtuigen maakte. Hij verhuisde naar Oklahoma toen de olievelden lokten. Hij was een notabele in Pawhuska: zijn foto hangt nog steeds in het gerechtsgebouw van Pawhuska. De rechtbank was gesloten toen wij er waren maar het plaatselijke museum had verschillende plaquettes om zijn werken te gedenken. J.W. kwam in 1918 om het leven tijdens zijn werk in de olievelden. Zijn hoofd werd geraakt door de giek van een boortoren. Hij werd maar 57 jaar oud.

Robyns overgrootvader, J.W. Barlow

Op onze samenkomst in Oklahoma verschenen drie afstammelingen van mijn grootvader Barlow die we sinds 2019 hadden ontmoet, Wayne en Jeff Barlow en Jill Binder. Jammer genoeg was mijn vaders halfbroer ziek en niet in staat om te komen. Ik had hem heel graag willen ontmoeten Dat was een domper op het bezoek. Ik wilde weten of hij en mijn vader dezelfde maniertjes, stemmen of interesses hadden.

De dag daarop maakten Wayne, Jeff en hun partners samen met ons een caravantrip naar het graf van onze betovergrootvader in de stad Anderson in de staat Missouri. Ik zou het zonder hun hulp nooit hebben gevonden. Hoewel mijn vaders halfbroer niet op de samenkomst kon zijn, heb ik toch mijn betovergrootvader, Alfred Barlow, “ontmoet”.