Ik ontdekte mijn grootvaders verslag over zijn diensttijd in de Eerste Wereldoorlog dankzij een Record Match op MyHeritage

MyHeritage gebruikster Linda Schmidt uit Californië doet al 15 jaar onderzoek naar haar familiegeschiedenis. Vorig jaar ontving ze een Record Match op MyHeritage die haar leidde naar een verbluffend gedetailleerd verslag van de ervaringen van haar grootvader in het Amerikaanse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog:

Tot vorig jaar wist ik slechts 3 zaken over de ervaringen van mijn grootvader van moeders kant tijdens Eerste Wereldoorlog: dat hij kort nadat hij op 26 mei 1918 met mijn grootmoeder trouwde, dienst nam in het Amerikaanse leger; dat hij tijdens de Eerste Wereldoorlog in Frankrijk diende; en dat hij ernstig gewond raakte in de strijd. In meer dan een decennium van familiegeschiedenisonderzoek was dit alles wat ik had kunnen ontdekken.

Linda’s grootouders, Roy H. Evans en Jennie Finn Evans, in mei 1918.

Tot ik vorig jaar via MyHeritage een Record Match ontving, en dat bracht alles in beweging.

De match gaf aan dat er een historisch boek was ontdekt waarin de naam van mijn grootvader stond vermeld. Ik volgde snel de link en die bracht me naar de website van MyHeritage. Het boek dat op de pagina werd uitgelicht droeg de titel ‘The National in the World War’ en was gepubliceerd in 1920.

Foto van de omslag van ‘The National in the World War’

Ik begon de pagina’s online door te bladeren, en ja hoor – daar was mijn grootvader, Roy Henry Evans!

De National Lamp Works van General Electric, de uitgever van het boek, had het boek gemaakt om de werknemers te eren die hadden gestreden, en in veel gevallen hun leven hadden gegeven, tijdens hun dienst in de Eerste Wereldoorlog. Een ander doel van het boek was om de onderscheidingen te erkennen die het bedrijf had gekregen voor hun oorlogsinspanningen, waaronder het leveren van lampen en het helpen bij de ontwikkeling van het gasmasker. Tot mijn grote vreugde ontdekte ik dat er in het boek twee pagina’s aan de diensttijd van mijn grootvader, die voor de Mahoning Ohio-divisie van het bedrijf had gewerkt, waren gewijd. Bovendien was er nog op een andere pagina een foto van hem te vinden.

Foto van Roy Henry Evans, Sr., Linda’s grootvader, in het boek

Opmerkelijk genoeg bestond een deel van de informatie uit de oorlogservaringen van mijn grootvader, beschreven in zijn eigen woorden.

Op de eerste bladzijde vond ik informatie over mijn grootvaders indiensttreding, zijn basistraining in de V.S., zijn verdere training in Groot-Brittannië, en details over de boottocht die hem en de rest van de compagnie van Engeland naar Frankrijk bracht. Ook was er een beschrijving van zijn mars door Frankrijk naar hun bestemming onder Verdun, Frankrijk voor het komende St. Mihiel-Argonne offensief. Het boek beschrijft verder hoe hij en zijn compagnie vele weken les kregen in het werpen van bommen en handgranaten, en in bajonet- en gasoefeningen, waardoor Roy voor het eerst kennismaakte met het leven in loopgraven in het bos van Argonne. Toen kwam de dag dat de soldaten “over de top” gingen.

“Om 5 uur ’s morgens begonnen de eerste vage tekenen van de dageraad door de mist en nevel te kruipen die laag over de grond hingen, en om 5.15 uur kregen we het bevel om stand te houden,” schreef mijn grootvader. “We stelden ons op in de loopgraaf, maakten de riemen van onze lichte bepakking vaster, pasten onze uitrusting aan, trokken onze riemen een paar inkepingen aan, en wachtten op het uur nul… Dat uur nul brak uiteindelijk aan. Op een gegeven commando krabbelden we allemaal overeind, naar buiten en over de top, schreeuwend als gekken.  Voorwaarts gingen we – het was een gezicht om mee te nemen in het graf – zwermend als een massa bijen uit een grote korf. Naar buiten en over de top gingen we…”

Hij ging verder: “De volgende twee dagen trokken we verder over heuvels, door kleine stadjes, door bossen en ravijnen. Dag en nacht, lange rijen gevangenen en brancarddragers met gewonden die naar achteren gingen. Vliegtuigen vlogen over en stortten neer. Observatieballonnen kwamen in vlammen naar beneden. Machinegeweren spuwden en artillerie bulderde. Soms moesten we ons letterlijk een weg hakken door het oerwoud van houtwortels. Soms was het net verstoppertje spelen, want er waren maar weinig moffen te zien… altijd met een oogje op je gericht – maar je kon ze niet zien.”

Helaas werd mijn grootvader in die tijd in zijn dijbeen geraakt door een mitrailleurkogel, afgevuurd door een van die “moffen” die hij beschreef als verborgen hier, daar en overal. Daarna onderging hij een verschrikkelijke rit van 18 uur over modderige, met kuilen bezaaide wegen voordat hij een evacuatiehospitaal bereikte. Roy verbleef de volgende 23 dagen in 3 verschillende Franse ziekenhuizen, keerde daarna terug naar de V.S. en verbleef nog een tijd in het ziekenhuis in Virginia, voordat hij op 3 februari 1919 eervol werd ontslagen.

Hoewel hij daarna een beetje mank liep, leefde Roy nog lang genoeg om met zijn 6 kleinkinderen dierbare momenten door te brengen, en zelfs te weten hoe het voelde om 2 achterkleinkinderen te hebben.

Linda met haar grootvader Roy tijdens een uitstapje in San Francisco, 1952

Gelukkig wist ik twee herdrukken van het boek uit 2021 te vinden voor mezelf en mijn zus (mijn genealogie partner).

Linda (rechts) en haar zus Deanie Honsinger op een genealogie bijeenkomst

Dit is een opmerkelijke familiegeschiedenis die ik nooit zou hebben ontdekt zonder de MyHeritage Record Match. Deze boeken en de informatie erin zijn absoluut familieschatten! Erg bedankt, MyHeritage!

Hartelijk dank aan Linda voor het delen van haar verhaal! U kunt hier zoeken in de collectie historische documenten waarin dit boek is gevonden: Historische Boeken – Index van schrijvers en genoemde personen, 1811-2003. U kunt zich ook aanmelden voor een MyHeritage account en Record Matches uit alle 15,1 miljard records op MyHeritage rechtstreeks in uw inbox ontvangen.