Na 75 jaar eindelijk ontdekt wie zijn vader was en herenigd met 3 broers en zussen

Fabienne Meyer abonneerde zich 4 jaar geleden op MyHeritage in de hoop informatie te vinden over de afkomst van haar man Herbert, die nooit wist wie zijn biologische vader was. Een tv-programma bracht haar op het idee om Herbert een MyHeritage DNA-test te laten doen – en dankzij de DNA-matches die hij kreeg, kon zij zijn familie vinden!

Dit is hun verhaal:

Mijn man Herbert werd in maart 1950 geboren in de buurt van Frankfurt am Main. Zijn moeder was niet getrouwd en had al een dochter die in 1946 werd geboren. Beide vaders waren Amerikaanse soldaten die in Duitsland gestationeerd waren. Herberts moeder was de oudste van 13 kinderen en moest het gezin onderhouden. Ze woonden in die tijd bij hun ouders. Herberts oma zorgde voor hem en zijn zus en was erg hard voor hen. In 1958 trouwde Herberts moeder met een Duitse man en kreeg nog 3 kinderen bij hem. In het begin zorgde de stiefvader voor zijn stiefkinderen, maar toen hij zelf kinderen kreeg, veranderde de situatie voor Herbert en zijn zus en leden ze onder hem.

Toen de kinderen vroegen wie hun vader was, kregen Herbert en zijn zus nooit een bevredigend antwoord. Herbert kreeg te horen dat zijn vader in de Koreaanse Oorlog was gestorven. Hij was nooit achter zijn vaders naam gekomen en had zijn hele leven geen kans gehad om iets over hem te weten te komen. Na verloop van tijd legde hij zich erbij neer en hij trouwde en kreeg twee kinderen. Omdat hij geen goede relatie had met de familie die hem opvoedde, verbrak hij het contact. Een paar jaar geleden overleed zijn vrouw aan kanker. We ontmoetten elkaar na haar dood en zijn toen getrouwd. Ik praatte veel met hem over zijn familie en langzaam kreeg hij weer contact met zijn zus. Ik wilde hem helpen om tenminste iets te weten te komen over zijn familie van vaderskant, maar alles wat ik deed was tevergeefs, want we hadden noch een naam noch een geboortedatum.

Het enige wat we wisten was dat zijn vader in mei-juni 1949 in de buurt van Frankfurt gestationeerd was en dat hij waarschijnlijk erg op hem leek, aangezien hij geen enkele gelijkenis met zijn moeder vertoonde. Zijn moeder was al een tijdje dood toen we elkaar ontmoetten, dus ik kon het haar niet vragen.

Herbert (rechts) en zijn vader

Een laatste hoop om meer te weten te komen over zijn familie van vaderskant

Op een gegeven moment zag ik op tv een reportage over DNA en dat je daarmee kon zien waar je vandaan kwam.
Ik was erg geïnteresseerd en op een gegeven moment las ik iets over MyHeritage.Toen dacht ik dat dit de laatste hoop kon zijn om meer te weten te komen over zijn familie van vaderskant.Herbert deed in de winter van 2019 een DNA-test en we kregen meteen een belangrijke match.Hierdoor vond hij een neef in Californië waarvan hij geen idee had dat hij bestond.Het was echter van zijn moeders kant.Een zus van haar had daar een kind gekregen en ter adoptie geplaatst.Deze nicht had via haar DNA-test al een familielid in de VS gevonden die de halfbroer van mijn man is, zoals we toen te weten kwamen.Herberts moeder was in 1953 bevallen van nog een buitenechtelijk kind en plaatste hem dit keer ter adoptie. De vader van dit kind was een Duitser, maar hij was getrouwd, zoals we later ook ontdekten.Dus werd hij geadopteerd door een Amerikaans echtpaar. Zijn naam is Ralph en hij heeft een dochter. Sindsdien hebben we contact gehouden en hebben we hem en zijn dochter twee keer ontmoet. Maar daarover later meer.

Uit de DNA-test van Herbert bleek dat hij voor meer dan 60% van Scandinavische afkomst is en veel van zijn verre matches komen uit Denemarken. We namen dus aan dat de familie van zijn vader uit dit land komt. Dit past ook heel goed bij hem. Hij is lang, blond en heeft blauwe ogen.

Maar we hebben meer dan 3 jaar moeten wachten tot we op 14 februari van dit jaar eindelijk een ontdekking kregen over de familie van zijn vader. We hadden de hoop al opgegeven. We zullen die dag nooit vergeten.

Een nauwe DNA-overeenkomst

MyHeritage stuurde ons een e-mail waarin stond dat er een goede DNA-match was gevonden voor hem…. een neef van vaderskant! Natuurlijk schreef ik meteen een bericht naar deze match en kreeg een antwoord.Nadat ik haar het verhaal van mijn man had verteld, antwoordde de nicht dat ze veel ooms had die in de Tweede Wereldoorlog hadden gevochten, maar slechts één van hen was gestationeerd in Europa en na de oorlog in Duitsland.Ze stuurde ons ook een foto van hem en toen we deze foto ontvingen, wisten we dat hij Herberts vader was.De gelijkenis is treffend.Maar het was een geluk dat ze een DNA-test deed bij MyHeritage.Zij en haar man vertelden ons later dat ze al heel lang genealogie bedrijven en dat ze allebei familieleden hebben gevonden die al heel lang teruggaan (ze zijn allebei mormoons en hebben veel geleerd via de mormoonse database).Maar ze hadden nog nooit een DNA-test gedaan.Toen haar man afgelopen december op MyHeritage las dat de DNA-tests in de aanbieding waren, bestelde hij er twee, één voor hem en één voor zijn vrouw, en zo kwamen we eindelijk meer te weten over de familie van de vader van mijn man.En de familie komt echt uit Denemarken!

Nadat we contact hadden gelegd, bedachten we ons geen twee keer. Ik heb een zus die in Wyoming woont en de familie van Herberts vader woont in Utah, slechts 400 kilometer verderop. Dus boekten we twee vluchten naar de VS voor eind mei. Omdat we allebei nauwelijks Engels spreken, was mijn zus een grote hulp. Toen Ralph, Herberts halfbroer die in Indiana woont, hoorde dat we naar de VS vlogen, besloot hij met zijn dochter naar Wyoming te vliegen.

en dus ontmoetten we ze allebei daar bij mijn zus, ook al had Ralph al een reis gepland om ons in september in Duitsland te bezoeken.


Ralph (links) en Herbert ontmoeten elkaar in Wyoming

Hij wist nooit dat hij een biologische zoon had

Na onze tijd in Wyoming gingen we naar Salt Lake City en daar ontmoetten we de familie van Harding, de vader van mijn man. Harding trouwde vrij laat: hij was toen ongeveer 35 jaar oud. Hij zat nog in het leger toen hij een Canadese vrouw ontmoette en met haar trouwde. Zij bracht een zoon in het huwelijk, Glen. Het stel woonde ook een tijdje in Frankrijk, waar Harding gestationeerd was. Daar adopteerden ze een 8-jarige Franse wees. Harding heeft nooit geweten dat hij zelf een biologische zoon had. De twee geadopteerde kinderen waren zijn zonen: Glen, nu 83, en Jean, 75.

We ontmoetten hen en hun vrouwen in Salt Lake City. Ze namen ons mee naar de begraafplaats en daarna naar het favoriete restaurant van Herberts vader. Het was erg emotioneel en er was meteen een band. We moesten de volgende dag vertrekken omdat de neef in het zuiden van Utah woont en we daar een Airbnb hadden gehuurd.

Herbert met zijn twee broers, Glen en Jean, in Utah


Samen uit eten bij Harding’s favoriete restaurant


Daar ontmoetten we Susan en Leon, een neven van mijn man. We brachten twee dagen met hen door en leerden veel over Harding en Susans familie. En toen, een dag voordat we terug zouden gaan naar Wyoming, kregen we een telefoontje van Glen. Hij wilde dat we elkaar weer zouden ontmoeten, wat we met veel plezier deden.


Herbert met Leon en Susan, zijn nicht in Utah

Een reis om nooit te vergeten

Deze reis naar de VS zullen we nooit vergeten. Het was heel emotioneel, bitterzoet, zo vol nieuwe indrukken, gelukkige momenten. Het vulde de leegte in het hart van mijn man. Hij wist eindelijk wie hij was, hij had eindelijk een vader, een neef en drie nieuwe broers.

Herbert bezoekt het graf van zijn vader in Salt Lake City


Midden september vlogen Ralph en zijn dochter naar ons toe in Duitsland. We brachten 10 dagen samen door en het was weer erg emotioneel. Beiden waren nog nooit in Europa geweest. Ze leerden hun voorouderlijk huis een beetje kennen, evenals hun halfzus en neefjes. Ze zagen de plek waar Ralph’s moeder woonde en bezochten haar graf en de stad waar Ralph was geboren. Het was voor hen hier zoals het voor ons in de V.S. was – het laatste stukje van de puzzel in een leven vol vragen en, zoals Ralph’s dochter schreef: “Voor mij denk ik dat het vrede in mijn hart heeft gebracht waarvan ik niet wist dat het gevuld moest worden.”


Herbert en Ralph met Erin (Ralph’s dochter) en Herbert’s zoon en schoondochter


Ralph, Erin en Herbert in Koblenz


En zo blijven we in contact met al die geweldige mensen die we hebben ontmoet en die we graag weer willen zien. Beide partijen zijn zeker voorstander van verdere ontmoetingen. Het is alleen jammer dat het zo ver gaat…. Heel veel dank aan MyHeritage voor deze kans – zonder de DNA-test hadden we dit allemaal niet kunnen meemaken.

Wij danken ook Fabienne hartelijk voor haar inspanningen – zonder welke Herbert zeker niet zo ver zou zijn gekomen – en voor het delen van hun verhaal met ons. Als u ook een verbazingwekkende ontdekking hebt gedaan met MyHeritage, dan horen wij dat graag. Stuur het ons via dit formulier of stuur een e-mail naar stories@myheritage.com.


Bestel een MyHeritage DNA-kit